Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια κακόψυχη κυρούλα, που δεν έλεγε ποτέ της καλό λόγο και γι’ αυτό όλοι την έλεγαν κυρα-Κακή.
Μια μέρα η κυρα- Κακή πήγε στο δάσος για να μαζέψει ξύλα για το τζάκι της.
Εκεί συνάντησε 12 παλικάρια. Ήταν οι δώδεκα μήνες του χρόνου.
-Γεια σου, γριούλα.
-Φύγετε απ’ το δρόμο μου, βρoμόπαιδα. Τι θέλετε και με ενοχλείτε;
-Θέλουμε να σε ρωτήσουμε ποιο μήνα του χρόνου αγαπάς περισσότερο.
Η κυρα-Κακή είχε για όλους μια κακή κουβέντα να πει…
-Δεν αγαπώ κανένα. Όλοι τους είναι χάλια. Ο ένας είναι χειρότερος από τον άλλον.
Ο Γενάρης με παγώνει με τα χιόνια του.
Ο Φλεβάρης με ζαλίζει με τα καρναβάλια του.
Ο Μάρτης με γεμίζει σπυράκια, όταν ξαναγεννιέται η φύση.
Ο Απρίλης με λερώνει, γιατί πρέπει να βάφω τα αυγά κόκκινα.
Ο Μάης έχει βρoμοπαπαρούνες.
Ο Ιούνης κι ο Ιούλης με τα μπάνια στη θάλασσα με γεμίζουν άμμο και φύκια.
Ο Αύγουστος έχει καύσωνα και μύγες.
Ο Σεπτέμβρης είναι χάλια, γιατί ανοίγουν τα σχολεία και γεμίζει ο τόπος παιδικές φωνές.
Ο Οκτώβρης με κουράζει, όταν μαζεύω τα παλιοκάστανά του.
Ο Νοέμβρης φέρνει τις παλιοβροχές και τους άχρηστους τους κεραυνούς του που με τρομάζουν
κι ο Δεκέμβρης με ξεπαραδιάζει με τα χαζοδώρα που πρέπει να πάρω στα κοκομαθημένα τα εγγονάκια μου…
Οι δώδεκα μήνες του χρόνου δυσαρεστήθηκαν πάρα πολύ με την απάντηση της γριούλας. Δεν περίμεναν να ήταν τόσο σκληρή. Σκέφτηκαν όμως καθώς έφευγε να της δώσουν τρία τσουβάλια, λέγοντας πως έπρεπε να τα ανοίξει στο σπίτι της.
Η γριούλα πήγε βιαστικά στο σπίτι της για να ανοίξει τα τσουβάλια. Ήταν περίεργη να δει τι είχαν μέσα.
Όταν άνοιξε το πρώτο τσουβάλι είδε έκπληκτη ότι ήταν γεμάτο φίδια!
Το δεύτερο ήταν γεμάτο κατσαρίδες!
Τέλος το τρίτο γεμάτο με σαύρες!
Έτσι, η κυρα-Κακή πήρε το μάθημά της κι από τότε έγινε καλή κι όλοι πια τη φωνάζουνε : η κυρα-Καλή!
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ: Πρόκειται για μια διασκευή του γνωστού λαϊκού παραμυθιού, την οποία βρήκα τυχαία, όπως το επεξεργάστηκαν μαθητές από το 33ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης που στεγάζεται στο 'Ασυλο του Παιδιού (31/10/08).
http://blog33.wordpress.com/%ce%b7-%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%ba%ce%ae-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%cf%8e%ce%b4%ce%b5%ce%ba%ce%b1-%ce%bc%ce%ae%ce%bd%ce%b5%cf%82/.
Οι Κυνοκέφαλοι ζουν ακόμη. Περιπλανιούνται στις παραθαλάσσιες λεωφόρους των σώψυχων κειμένων ανάμεσα σε χειρόγραφα, κώδικες και τις κιτρινισμένες σελίδες λευκών κάποτε σημειωματαρίων και σε γραμμές ασπρόμαυρων σχεδίων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2016
(1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2014
(12)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2013
(14)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2012
(17)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2011
(33)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
▼
2010
(48)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (4)
-
►
2009
(53)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2008
(28)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
Περιδιαβαίνοντας και σταματώντας
- # ΚΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ και ΑΛΛΟΙ
- # οι αυθεντικοί Κυνοκέφαλοι
- 'alios
- EX LIBRIS
- Fairuz
- Herr K.
- Mahmoud Darwish
- NATPRESH, η ανεξάρτητη εφημερίδα των Πομάκων
- Und ich dachte immer
- death to the world
- Άρωμα Ασίας
- Αποικία Ορεινών Μανιταριών
- Αρσένιος Μέσκος
- Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις...
- Ημερολόγιο
- Ιδιωτική Οδός
- Ιστολογιακόν σημειωματάριον φιλαλήθους
- Μάνος Χατζιδάκις
- Μικρά Δοκίμια
- Μικρός Απόπλους
- Νίκος Διακογιάννης Τέρα Άμου
- Νεκτάριος
- Νόστος
- Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα
- Ορθόδοξος κόσμος
- Πόντος και Αριστερά
- Σημειωματάριο
- Στον ίσκιο του Ήσκιου
- Σύνδεση με Κάιρο
- Το Μανιτάρι του Βουνού
- Το παιδί της πλατείας
- Τρελογιάννης
- Τσουκνίδα
- Υπέρβαση
- Χριστιανισμός
- ο δύτης των νιπτήρων
- π. Λίβυος
- το ιστολόγιο του Ρογήρου
- أوقيانوسُ قطرةٍ Σταγόνας Ωκεανός
- قبسٌ من نور Φως από το φως
3 σχόλια:
! Μπερδεύτηκα! και τι σημαίνει αυτό δηλαδή; ότι άμα σε τιμωρήσουν στρώνεις;
Καλή χρονιά!
Καλή Χρονιά, Aqua!
Με την τιμωρία δεν στρώνει κανείς και μάλλον η κυρά Κακή πλήρωσε με τα δώρα αυτά τη παρρησία της. (Πόσες φορές λέμε αυτό που πραγματικά σκεφτόμαστε;!)
Για τη μεταστροφή της μάλλον ζούσε σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, οπότε σκέφτηκε πως θα ήταν φρονιμότερο (και αποδοτικότερο!)να μιμηθεί την συγχωριανή της, την κυρά Καλή, που όταν πήγε κι αυτή στο βουνό να μαζέψει ξύλα και συνάντησε τους δώδεκα μήνες του χρόνου και ρωτήθηκε τι γνώμη έχει για αυτούς και ποιον αγαπά περισσότερο, επειδή για όλους είπε και από ένα καλό λόγο οι μήνες ευχαριστήθηκαν πολύ και της έδωσαν ένα τσουβαλάκι που όταν το άνοιξε ήταν γεμάτο φλουριά.
χρόνια πολλά!!
Δημοσίευση σχολίου