το γιατί ονομάστηκε το ιστολόγιο "Κυνοκέφαλοι" το αναφέρει εδώ ο φίλος μου ο Μαρίνος:
"Πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια (αν θυμάμαι καλά, 1993-95), φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, βγάζαμε ένα, ας πούμε, “ποιητικό φανζίν” με την ονομασία “Οι Κυνοκέφαλοι”. Το τι απέγινε εκείνη η παρέα λίγο-πολύ το ξέρω· ο φίλος μου ο Γρηγόρης μάλιστα ονόμασε έτσι το δικό του ιστολόγιο (http://kynokefaloi.blogspot.com/). Όσο για μένα, ακόμα κρατώ στο σπίτι μου ένα αντίγραφο εικόνας από το Βυζαντινό Μουσείο με τον άγιο Χριστόφορο τον κυνοκέφαλο (ο οποίος έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία: στο συναξάρι, πρόκειται κανονικά για έναν κυνοκέφαλο βάρβαρο που αιχμαλωτίστηκε από τους Ρωμαίους, έγινε χριστιανός και μαρτύρησε. Ο μεταγενέστερος συναξαριστής (θυμάμαι καλά ότι πρόκειται για τον Νικόδημο τον Αγιορείτη;), σε μια εποχή πια χωρίς τέτοια τέρατα στις άκρες της οικουμένης, θεώρησε χρέος του να σημειώσει ότι, στην πραγματικότητα, ο άγιος μας ήταν πολύ άσχημος, και μόνον κάποιοι αμαθείς αγιογράφοι τον παριστάνουν με κεφάλι σκύλου…). Τώρα, ανεβάζω αυτό το ποστ με την εντελώς αβάσιμη ελπίδα να βρεθεί κάποιος από τους τότε αναγνώστες…
Ξανακοιτάζω εκείνα τα τρία τεύχη και βλέπω ότι για το είδος της δεν ήταν άσχημη προσπάθεια. Κάναμε κολάζ από κείμενα χτυπημένα σε γραφομηχανή, ενίοτε και χειρόγραφα, μαζί με εικονογράφηση, κυρίως από κόμικς (Μέμπιους θυμάμαι, Καζά, Μανάρα -κατά τύχη, όλα αυτά τα άλμπουμ τα έχασα στην πορεία)." [http://dytistonniptiron.wordpress.com/2009/03/19/kynokefaloi/]
Η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτηκα ποτέ και δεν είχα σκοπό αυτό το ιστολόγιο να αποτελέσει μια συνέχεια του ομώνυμου φανζίν. Απλά, όταν ήταν να το ονοματίσω, σκέφτηκα τι σήμαιναν τότε για μας οι "Κυνοκέφαλοι" ως βήμα και μέσο έκφρασης. Και ίσως αν ήταν να βγει σήμερα ένα τέτοιο περιοδικάκι, μάλλον δε θα μαζευόταν η παρέα όπως τότε, με χαρτιά, ψαλίδια και κόλλες και μετά ταβέρνα, αλλά κατ' ιδίαν σε μοναχικές περιπλανήσεις στον κόσμο των εγωτικών ιστολογίων. Θυμήθηκα τώρα και την άλλη προσπάθεια τους "Τυμβωρύχους" από την "Ομάδα για την Ιστορία και την Αρχαιολογία",το '92 - '93, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία....
Από καιρό λοιπόν με το Μαρίνο σχεδιάζαμε να ανεβάσουμε τα 3 τεύχη των "Κυνοκέφαλων" και αυτό έγινε τελικά εδώ.
[ο τίτλος της ανάρτησης είναι παρμένος από το διαφημιστικό του "Δύτη"]
Οι Κυνοκέφαλοι ζουν ακόμη. Περιπλανιούνται στις παραθαλάσσιες λεωφόρους των σώψυχων κειμένων ανάμεσα σε χειρόγραφα, κώδικες και τις κιτρινισμένες σελίδες λευκών κάποτε σημειωματαρίων και σε γραμμές ασπρόμαυρων σχεδίων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2016
(1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2014
(12)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2013
(14)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2012
(17)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
►
2011
(33)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
▼
2010
(48)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (4)
-
►
2009
(53)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2008
(28)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
Περιδιαβαίνοντας και σταματώντας
- # ΚΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ και ΑΛΛΟΙ
- # οι αυθεντικοί Κυνοκέφαλοι
- 'alios
- EX LIBRIS
- Fairuz
- Herr K.
- Mahmoud Darwish
- NATPRESH, η ανεξάρτητη εφημερίδα των Πομάκων
- Und ich dachte immer
- death to the world
- Άρωμα Ασίας
- Αποικία Ορεινών Μανιταριών
- Αρσένιος Μέσκος
- Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις...
- Ημερολόγιο
- Ιδιωτική Οδός
- Ιστολογιακόν σημειωματάριον φιλαλήθους
- Μάνος Χατζιδάκις
- Μικρά Δοκίμια
- Μικρός Απόπλους
- Νίκος Διακογιάννης Τέρα Άμου
- Νεκτάριος
- Νόστος
- Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα
- Ορθόδοξος κόσμος
- Πόντος και Αριστερά
- Σημειωματάριο
- Στον ίσκιο του Ήσκιου
- Σύνδεση με Κάιρο
- Το Μανιτάρι του Βουνού
- Το παιδί της πλατείας
- Τρελογιάννης
- Τσουκνίδα
- Υπέρβαση
- Χριστιανισμός
- ο δύτης των νιπτήρων
- π. Λίβυος
- το ιστολόγιο του Ρογήρου
- أوقيانوسُ قطرةٍ Σταγόνας Ωκεανός
- قبسٌ من نور Φως από το φως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου