Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Ο βολικός Παπαδιαμάντης

    

Κανείς δε θέλει πια να ξεβολεύεται και ίσως πρέπει [ή και επιβάλλεται] να αποσιωπά ερωτήματα και σκέψεις που γεννιούνται, όταν αυτά οδηγούν σε αγρύπνια και συζήτηση, άλλοτε με τον εαυτό μας και -σπάνια πια- με τους άλλους. Λένε ότι πλέον δε διαβάζουμε ή και όταν το κάνουμε, αυτό γίνεται αποσπασματικά. Μεγάλος ο όγκος των πληροφοριών η συνηθισμένη δικαιολογία, αλλά και κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν να τις αφομοιώσει.
Από την ανακάλυψη, στην απομυθοποίηση και από 'κει στη μετανάγνωση, όλα σε μια φανταχτερή συσκευασία που προάγει την καταναλωτική ευμάρεια δίχως τον κίνδυνο της δυσπεψίας [κάποτε αυτό λεγόταν προβληματισμός και δε θεωρούταν δυσλειτουργία].
Α, φέτος χρειαζόταν να θυμηθούμε τον Παπαδιαμάντη, που συμπληρώθηκαν τόσα χρόνια από την γέννηση και τόσα από τον θάνατό του [γιατί βέβαια πέρυσι θυμηθήκαμε, όπως τον θυμηθήκαμε και "τιμήσαμε" τον Καββαδία]. Θυμηθήκαμε και τον Ελύτη που λέει να τον μνημονεύουμε [αλλά κάποιοι αποσιωπούν μαζί με ποιον άλλον μαζί]. Μια σειρά από απόπειρες να ξαναδιαβαστεί "αλλιώς" το έργο του. Χρειαζόμασταν όμως και μια επέτειο για να μιλήσουμε πλέον για τον πολιτικό, τον ερωτικό, τον μεταγλωτισμένο ή τον μονοτονισμένο Παπαδιαμάντη. Όπως παλιότερα ήταν κάτι σαν το μελομακάρονο και σαν το τσουρέκι τα "Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα" και τα "Πασχαλινά Διηγήματα" σε συσκευασία δώρου.

Άλλος ένας  ξεβολεμένος, ο Ν. Καρούζος το είχε πει:


Ο ΑΚΕΡΑΙΟΣ ΚΥΡ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ



Θαμνώδη ρήματα και φύλλα καταπράσινα της γλώσσας.
Μεγάλος άνθρωπος και ανέσπερος Έλληνας που κράτησε
τον πόνο στο σωστό του ύψος,
αγνοώντας τον αιώνα της καλπάζουσας εξυπνάδας.
Ήδη τα θύματα της προόδου που πρόωρα σκουριάζει,
πάνε στην πατρίδα του τη Σκιάθο
κι αγοράζουν, ελπίζοντας, οικόπεδα
Πάνε για λίγο αεράκι, λίγη θάλασσα και φρέσκο φεγγάρι.
Μα είναι αδύνατο να κοροϊδέψουμε τη ρημαγμένη φύση
με ξυπόλητα Σαββατοκύριακα και τροχόσπιτα.
Ο ακέραιος κυρ-Αλέξανδρος,
Εκείνος ο περιούσιος Παπαδιαμάντης
και το κεράκι μας ακόμη δεν το θέλει.

Κι αλήθεια, αν ρωτούσαν τον Παπαδιαμάντη, δε θα έλεγε ότι πέθανε, αλλά ότι κοιμήθηκε.
Αλλά ας μην ανοίγουμε τέτοιες συζητήσεις....

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

τα χρόνια τρέχουν χύμα κι εμείς τους δίνουμε ένα σχήμα

Πρωτοχρονιές σε χρόνους άλλους
Πρωτοχρονιές με τους μεγάλους
μικρός εσύ, μικρός κι ο χρόνος
αλλάζατε κι οι δυο συγχρόνως.


Λίγο μετά, στα δεκαεφτά
με τους γονείς σου ήσουν πάλι
μα αισθανόσουν ήδη απών
σε συντροφιές συμμαθητών
το σπίτι σου έχανε εξουσία
κι ο χρόνος την κρυφή του ουσία.



Ύστερα γιόρταζες με φίλους
σ' ένα δωμάτιο καπνού
το θαύμα πάλι ήταν αλλού
στις παιδικές Πρωτοχρονιές σου
στον χρόνο που άλλαζε μαζί σου
πριν μεγαλώσει η αντίστασή σου.


Τώρα τι κλαις και τι γκρινιάζεις
Πρωτοχρονιά είναι και γιορτάζεις
την λίγη πίστη του ενηλίκου
στην παιδική ανατολή του.

Πρωτοχρονιές, γιορτές του χρόνου
Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου
πώς θα τις γιόρταζες εσύ
τώρα που έχεις το κλειδί;

Μικρό κλειδί και σ' οδηγάει
σ' ένα παράσπιτο στο πλάι
σ' ένα μικρό μικρό πλανήτη
πλάι στο μεγάλο άδειο σπίτι.

Πάει ο καιρός που οι δικοί σας
σκηνοθετούσαν τη γιορτή σας
και είσαι εσύ που πρέπει τώρα
να υψώσεις της γιορτής τα δώρα.

Ποιος θα νοιαστεί και ποιος θα τρέξει
Χρονοποιός ας είναι η λέξη
γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα
κι εμείς τους δίνουμε ένα σχήμα.




 
 
Καλή Χρονιά σε όλες και όλους!

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΔΙΑΒΑΤΕΣ

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ!

Συνολικές προβολές σελίδας

FeedBurner FeedCount