Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Μια νέα Οδύσσεια

Το Καστελόριζο είναι το ανατολικότερο νησί του στο Αιγαίο και το άλλο όνομα είναι Μεγίστη όπως μαρτυρούν και τα "αρχαία". Κάποτε είχε κοντά 15.000 κατοίκους, αλλά οι σημερινοί μόνιμοι κάτοικοι του νησιού δεν ξεπερνούν τους 300, αυτό όμως καλό να μην αναφέρεται γιατί και πως έγινε και εξάλλου και ποιον ενδιαφέρει; Εκεί κοντά ζούσε κάποτε και η Κυρά της Ρω, αλλά αυτό μάλλον δεν έχει και τόση σημασία στην εποχή του "I love GR" και των τηλεπεριηγητών. Νησί με μεγάλη ιστορία, αλλά άλλο να έχεις ιστορία και άλλο να έχεις φήμη.

Και μπορεί η ιστορία να ξεχάστηκε, αλλά η φήμη αυξήθηκε, όταν το 1991 εκεί γυρίστηκε η ταινία «Mediterraneo». Σημαδιακά όμως στο λιμάνι του Καστελόριζου το 2003 πραγματοποιήθηκε η σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ και πλέον όλοι, κι όσοι δεν το ήξεραν, έμαθαν το Καστελλόριζο, πριν λίγες μέρες.


Εκείνο που πιθανόν δεν ξέραμε είναι ότι πιθανόν ο Οδυσσέας δεν άραξε στην Ιθάκη, αλλά βρέθηκε και στη νήσο Μεγίστη, όπου βρήκε απάνεμο λιμάνι για να απαλλαγεί από τα ενοχικά συμπλέγματα της Μνηστηροφονίας που τον άφηναν άγρυπνο, αλλά και για να σκεφτεί την προς δυσμάς πορεία του, μια δεύτερη Οδύσσεια διαφορετική από την άλλη, την πρώτη ....








Δευτέρα Oδύσσεια

Dante, Ιnferno, Canto ΧΧVΙ
Τennyson, «Ulysses»

Οδύσσεια δευτέρα και μεγάλη,
της πρώτης μείζων ίσως. Aλλά φευ
άνευ Ομήρου, άνευ εξαμέτρων.

Ήτο μικρόν το πατρικόν του δώμα,
ήτο μικρόν το πατρικόν του άστυ,
και όλη του η Ιθάκη ήτο μικρά.

Του Τηλεμάχου η στοργή, η πίστις
της Πηνελόπης, του πατρός το γήρας,
οι παλαιοί του φίλοι, του λαού
του αφοσιωμένου η αγάπη,
η ευτυχής ανάπαυσις του οίκου
εισήλθον ως ακτίνες της χαράς
εις την καρδίαν του θαλασσοπόρου.

Και ως ακτίνες έδυσαν.

Η δίψα
εξύπνησεν εντός του της θαλάσσης.
Εμίσει τον αέρα της ξηράς.
Τον ύπνον του ετάραττον την νύκτα
της Εσπερίας τα φαντάσματα.
Η νοσταλγία τον κατέλαβε
των ταξιδίων, και των πρωινών
αφίξεων εις τους λιμένας όπου,
με τί χαράν, πρώτην φοράν εμβαίνεις.

Του Τηλεμάχου την στοργήν, την πίστιν
της Πηνελόπης, του πατρός το γήρας,
τους παλαιούς του φίλους, του λαού
του αφοσιωμένου την αγάπην,
και την ειρήνην και ανάπαυσιν
του οίκου εβαρύνθη.
Κ’ έφυγεν.

Ότε δε της Ιθάκης αι ακταί
ελιποθύμουν βαθμηδόν εμπρός του
κι έπλεε προς δυσμάς πλησίστιος,
προς Ίβηρας, προς Ηρακλείους στήλας,—
μακράν παντός Aχαϊκού πελάγους,—
ησθάνθη ότι έζη πάλιν, ότι
απέβαλλε τα επαχθή δεσμά
γνωστών πραγμάτων και οικιακών.
Και η τυχοδιώκτις του καρδιά
ηυφραίνετο ψυχρώς, κενή αγάπης.



(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Το Νέο Σχολείο

Αλλαγές στις εισαγωγικές εξετάσεις,
αλλαγές στην αξιολόγηση και τον τρόπο προσλήψεων των εκπαιδευτικών,
ψηφιοποίηση των σχολικών βιβλίων
πιστοποίηση ξένων γλωσσών από το σχολείο
είναι εν ολίγοις αυτά που θα περιλαμβάνει και θα υλοποιεί το "Νέο Σχολείο" σύμφωνα με το το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας.

Ένας ιστορικός της εκπαίδευσης ίσως θα μπορούσε να πει αρκετά περισσότερα και εμπεριστατωμένα για τις "μεταρρυθμίσεις" που έχουν γίνει ως τώρα. Για το τι αποτέλεσμα είχαν αυτές οι "μεταρρυθμίσεις", ακόμα προσπαθώ να καταλάβω αν και σε πόσο καλύτερη θέση βρίσκεται σήμερα ένας υποψήφιος της θεωρητικής κατεύθυνσης από έναν παλιό τριτοδεσμίτη ή αν η κατάργηση της βάσης του 10 είναι κάτι που δημιουργεί λιγότερο άγχος. Αν πάω και στα πιο μικρότερα χρόνια, πόσο ελεύθερο χρόνο είχαμε για να παίζουμε και να είμαστε παιδιά... αλλά θα μου πεις δεν είχαμε όλα αυτά τα "ενδιαφέροντα" μαθήματα που διδάσκονται (;) σήμερα στο Δημοτικό και αργήσαμε πολύ να μάθουμε τι σημαίνει η λέξη φωτοτυπία/ες.
Καλά όλα αυτά τα οποία εξαγγέλλονται και θα ήταν ακόμη καλύτερα αν ήταν γειωμένα στην πραγματικότητα.
Αλήθεια, όμως, αυτός ο μέντορας θα μπορεί να πεί με ειλικρίνεια αυτά που έλεγε πολλά χρόνια πριν ο Κονδυλάκης;


Τα μαθήματα άρχισαν με μίαν προσλαλιάν προς τους μαθητάς, εις την οποίαν είπα τα εξής περίπου:
-Δεν είμαι από τους δασκάλους τους οποίους εγνωρίσατε μέχρι τούδε. Θέλω να γίνω φίλος σας και όχι τύραννος, να σας φανώ ωφέλιμος και όχι να σας κάμω δειλούς και ταπεινούς∙ να με σέβεσθε και να με αγαπάτε και όχι να με τρέμετε. Μερικοί από σας άλλωστε κοντεύει να έχετε την ηλικίαν μου. Έως χθες ήμουν και εγώ μαθητής και δεν επιθυμώ να με μισήσετε, όπως εμίσησα εγώ μερικούς από τους δασκάλους μου. Δεν θ’ απαιτώ να μαθαίνετε μεγάλα πράγματα, τα οποία να μη σας αφήνουν καιρό να παίζετε, ως απαιτεί η ηλικία σας. Αλλά τα ολίγα αυτά εννοώ να τα μαθαίνετε καλά. Φρονώ ότι με το γλυκύ θα κάμωμεν καλύτερα την εργασίαν μας, ενώ οι άλλοι δάσκαλοι νομίζουν απαραίτητον το ξύλον και τας ύβρεις. Σας παρακαλώ, μη με αναγκάσετε να πιεστεύσω ότι έχω άδικον και ότι έχουν δίκαιον οι άλλοι δάσκαλοι».
Οι μαθηταί μου ήκουσαν τους λόγους μου με έκπληξιν, ήτις επί τέλους μετεβλήθη εις ακτινοβόλημα χαράς.

Ι. Κονδυλάκης, Όταν ήμουν δάσκαλος (απόσπασμα).

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΔΙΑΒΑΤΕΣ

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ!

Συνολικές προβολές σελίδας

FeedBurner FeedCount