Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Τα καλοκαίρια ακόμα κόβονται στα τρία.

Τα καλοκαίρια δεν ξεκινούσαν με τις διακοπές και δεν τελείωναν με το άνοιγμα των σχολείων. Ξεκινούσαν όταν ανεβαίναμε στο χωριό και τελείωναν με την επιστροφή πίσω στην πόλη. Πάντα όμως κόβονταν στα τρία. Με τα πανηγύρια στο χωριό. Του Αη 'Λιος, της Παναγίας και του Άη Γιάννη στο Ράχωβο. Με το πρώτο ξεκινούσαν τα καλοκαίρια μας.

Μια μέρα μου 'στειλε μια φωτογραφία ο Κώστας κι έγραφε «παιδικά χρόνια». Την θυμόμουνα, αλλά δεν ήξερα ποιος την είχε ως τότε. Με τον παππού, τον Γώγο και τον Κώτσιο στον Αη Λιά, καλοκαίρι του '76.   


....Όλοι πάνω στην καρότσα με το φορτηγό του θείου Γιάννη. Στον δρόμο σταματούσε κάθε λίγο κι ανέβαιναν όσοι είχαν ξεκινήσει απ' τη δημοσιά. Μέχρι να γεμίσει η καρότσα. 
Ντάκα ντούκου και σκόνη, πέτρες και τροχάλια, λακκούβες κι ανηφοριά μόλις τελείωνε η δημοσιά κι άρχιζε ο δασικός δρόμος. 
Μπροστά πάντα κάθονταν οι πιο ηλικιωμένοι ή καμιά μικρομάνα. Δίπλα τα πρόσφορα τυλιγμένα σε καθαρές ολόλευκες πετσέτες. Πίσω στην καρότσα, τσάντες με φαγητά, τσάντες με δεύτερα παπούτσια, ριγμένα δυο ξύλινα παραπέτα στρωμένα με κουρελούδες και λίγα κασάκια από μπύρες για καθίσματα. Άλλοι καθιστοί, οι πιο πολλοί όρθιοι κρατημένοι από τα σίδερα. Καλημέρες και χρόνια πολλά, τα νέα, γέλια και χαρές από μας, τα μικρά. Κάποτε το ντάκα ντούκα σταματούσε. Είχαμε φτάσει. Ο δρόμος όμως δεν έφτανε ως την λάκκα του Αη Λιά. Εκεί ανταμώναμε μαζί και μ' αυτούς που έρχονταν με τα πόδια από το χωριό. 
Τα ρουθούνια αμέσως έτσουζαν από το δροσερό αεράκι και το ρετσίνι από τα έλατα, τα αυτιά βούλωναν από το υψόμετρο και σε λίγο άνοιγαν από τη μικρή καμπάνα που χτύπαγε "Η δεύτερη χτυπά....άντε και προλαβαίνουμε....". Κι όσο σιμώναμε, ακούγονταν πιο καθαρά ψαλμωδίες ανάκατες με σφυρίγματα από πουλιά, και μύριζε μοσχοθυμίαμα. Ανάβαμε κεράκι έξω από το μικρό εκκλησάκι, προσκυνούσαμε και κατεβαίναμε στην λάκκα περιμένοντας τον παπα-Χρήστο για να σηκώσουμε το ύψωμα όλο το χωριό. 
Εκεί μια βρύση να τρέχει και στην μεγάλη ποτίστρα να βάζουμε αγώνες με ξυλάκια ποιο θα πάει πρώτο στην άκρη. Εκεί στημένο κι ένα πρόχειρο καφενεδάκι. Δυο βαρέλια με παγοκολώνες γεμάτα  πορτοκαλάδες, λεμονάδες και βυσινάδες Κλιάφα. Μπύρες, κρασιά και τσίπουρο για τους μεγάλους. 
Κάπου παραπέρα έστηνε ένα πάγκο κι ο πανηγυράς με τα παιχνίδια. Σταυρουδάκια, βραχιολάκια, μπουλντοζίτσες, φορτηγάκια, κούκλες που κλείναν το μάτι, τσίγκινα βατραχάκια, λαλίτσες. 
Μετά το "πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν" και τα υψώματα στον Άγιο, έστρωνε κάθε οικογένεια μπατανίες και κάθονταν όλοι να ξαποστάσουν και για μια μπουκιά ψωμί, τυρί, ντομάτα και καμιά πίτα. Τα κεράσματα πήγαιναν κι έρχονταν από τη μια στην άλλη. 
Μέχρι να σηκωθούν οι πρώτοι και να ξεκινήσουν για το χωριό. 
Σε λίγο η λάκκα άδειαζε. 
Και θα 'μενε άδεια μέχρι το επόμενο πανηγύρι. 


Τα καλοκαίρια ακόμα κόβονται στα τρία.
Ανέβηκα και φέτος το καλοκαίρι μια Κυριακή στον Αη Λιά.
Ο δρόμος άσφαλτος πια.
Όμως οι ίδιες μυρωδιές.
Το εκκλησάκι πάντα ανεμοδαρμένο κι αγέρωχο. Κάποιος είχε ανάψει τα καντήλια. Τα έλατα στέκουν πάντα εκεί. Ένα δυο χτυπημένα από κεραυνούς. Και μερικά πιο μικρά. Τώρα πήραν να ψηλώνουν.
Αυτή τη φορά άκουγα πια καθαρά τα πουλιά και πιο μακριά τα κουδούνια από ένα κοπάδι πρόβατα. 
....
"Φέτος δεν είχε πολύ κόσμο στο πανηγύρι", μου είπε αργότερα στο χωριό ο Κώστας.






  









...................................................................................................................................................................
φτιάξαμε ένα αφιέρωμα στις παιδικές μας φωτογραφίες κάποιοι φίλοι:


Τα Χαμένα Επεισόδια: http://taxamenaepeisodia.wordpress.com/
Τσαλαπετεινός: http://tsalapetinos.blogspot.gr/
Nefosis και RoubinakiM: http://rubycloud.blogspot.gr/
Σημειωματάριο: http://fvasileiou.wordpress.com/
Αναγεννημένη: http://anagennimeni.wordpress.com/
Κυνοκέφαλοι: http://kynokefaloi.blogspot.gr/
O Ήχος του Ανέμου: http://breezesound.blogspot.gr/






     


Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΔΙΑΒΑΤΕΣ

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ!

Συνολικές προβολές σελίδας

FeedBurner FeedCount