Σύντομη και τετριμμένη η λίστα μου, κατάλληλη για εφήβους
μάλλον. Σίγουρα όλοι έχετε διαβάσει τα έργα που περιλαμβάνει αλλά τι να κάνω
που εμένα αυτά μ’ αρέσουν. Λίγο μούχλα μυρίζει, 19ος και 20ος
αιώνας.
Β. Κορνάρος, Ερωτόκριτος. Ξέρω πως ορίσατε ως θέμα την
πεζογραφία, αλλά επειδή όλοι αγαπάμε τη γλώσσα, είναι ωραίο να βλέπουμε την
εξέλιξή της. Δοκιμάστε να το διβάσετε τραγουδιστά, στο ρυθμό που τραγουδά ο
Ξυλούρης, θα εκπλαγείτε. Δύο φορές μόνο κόλλησα.
Θ. Κολοκοτρώνης, Απομνημονεύματα. Ξερή αφήγηση από τον Γέρο,
μαρτυρία για την επανάσταση κυριολεκτικά από ΤΟ πρώτο χέρι, καταρρίπτει και
κάποιες από τις εθνικές μας ψευδαισθήσεις. Ήθελα να δω και τη δημοτική πριν τη
μπασταρδέψουμε... Του Μακρυγιάννη εκκρεμεί να τα διαβάσω.
Γ. Βιζυηνός, Ποίος ήτον ο φονεύς του αδερφού μου. Ο Γ.Β.
στην καλύτερη ίσως στιγμή του.
Γ. Βιζυηνός, Το αμάρτημα της μητρός μου. Γλαφυρό και
ευαίσθητο.
Ε. Ροΐδη, Η πάπισσα Ιωάννα. Δεν πίστευα ποτέ πως θα γελάσω
μέχρι δακρύων –αλλά συχνά και πικρά - διαβάζοντας πεζογράφημα σε βαριά καθαρεύουσα.
Μέχρι τον πεφιλημένo
Εμμανουήλ.
Ε. Ροΐδη, Διήγηματα. Από το πλέον γνωστό, την Ψυχολογία
Συριανού συζύγου μέχρι την Ιστορία μιας γάτας ή το Παράπονο του νεκροθάπτου,
παντού υποφώσκει ή υποβόσκει – ποτέ δεν έμαθα ποιο πρέπει να χρησιμοποιείται –
το δηλητηριώδες χιούμορ του, ανάμικτο με πικρές αλήθειες για όλα τα ελληνικά
φαινόμενα. Το οδυνηρό είναι πως το πιο αδύναμο κείμενο του είναι το παραμύθι «η
Μηλιά» που έχει γράψει στη
"μαλλιαρή".
Α. Λασκαράτου, Μυστήρια Της Κεφαλλονιάς. Άλλος εικονοκλάστης
κι αφορεσμένος αυτός με εξαίρετο,
καυστικό χιούμορ.
Α. Καρκαβιτσα, Λόγια της πλώρης. Σαν έφηβος μπορεί να το
διάβασα και είκοσι φορές
Γ. Σκαρίμπα, Καϋμοί στο Γρυπονήσι. Συλλογή διηγημάτων, για
όποιον αγαπά το ιδιαίτερο ύφος του μπαρμπα-Γιάννη. Δεν ξέρω αν έχουν εκδοθεί,
αν το θέλει κανείς το έχω σε ηέκτρονική μορφή.
Γ. Σκαρίμπα, Φυγή προς τα μπρος. Το ελληνικό «Ουδέν νεώτερον
από το δυτικό μέτωπο»
Η. Βενέζης, Το νούμερο 31328. Αφήγηση προσωπικών εμπειριών.
Αν έχεις χάσει και προπάππου στα τάγματα εργασίας όπως εγω, είναι κάτι
ιδιαίτερο το βιβλιαράκι αυτό.
Μ. Καραγάτσης, Σέργιος και Βάκχος. Η βυζαντινή εποχή
ειδωμένη με χιούμορ αστείρευτο και απίστευτο. Αναδεικνύει την παιγνιώδη φύση
του στρυφνού χαρακτήρα , όπως έχω ακούσει του Μ.Κ.
Ν. Καζαντζάκης, Ο καπεταν-Μιχάλης. Τα λόγια είναι περιττά.
Ν. Καζαντζάκης, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Ακόμα δεν
κατάλαβα γιατί τον αφόρισαν οι παπάδες κι οι δεσποτάδες.
Ν. Καζαντζάκης, Ο Φτωχούλης του Θεού. Επίκαιρο με τον καινούριο πάπα.
Ν. Καζαντζάκης, Ο τελευταίος πειρασμός. Άλλο ένα αφορεσμένο.
Μήπως δεν είναι τυχαίο που προτιμώ όσους αφόρισε η Εκκλησία της Ελλάδος;
Ν. Καζαντζάκης, Συμπόσιον. Ένα απ’ τα λιγότερο προβεβλημένα
έργα του. Όπως καταλάβατε έχω πετριά με τον Καζαντζάκη. Πλην του πρώτου έργου
του, τις πεισιθανάτιες Σπασμένες Ψυχές
Και περνάμε στους ζώντες
Π. Μάρκαρης, Η τριλογία της Κρίσης. Αστυνομικά βιβλία, τρώει
πολλές σελίδες με περιγραφές διαδρομών αλλά εμένα με συνάρπασαν.
Β. Βασιλικός, Το
φύλλο, το πηγάδι, το αγγέλιασμα. Ό,τι καλύτερο έχει γράψει.
Πάμε και στους ξένους, άνευ σχολίων
Δάντης, Η Θεία Κωμωδία (μτφ. Καζαντζάκη)
Λ. Τολστόι, Πόλεμος και Ειρήνη
Λ. Τολστόι, Αφέντης και δούλος
Φ. Ντοστογιέφσκι, Αδερφοί Καραμαζώφ
Φ. Ντοστογιέφσκι, Εγκλημα και Τιμωρία
Φ. Ντοστογιέφσκι, Το υπόγειο
Ο. Ουάιλντ, Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ
Τ. Στάινμπεκ, Τα σταφύλια της οργής (εδώ ενδείκνυται και η
ταινία)
Τ. Στάινμπεκ, Άνθρωποι και ποντίκια
Φ. Κάφκα, Η Δίκή
Τ. Όργουελ, Η φάρμα των ζώων
Ε. Χέμινγουεϊ, Ο γέρος και η θάλασσα
Α. Καμύ, Η Πανούκλα
Α. Καμύ, Η Πτώση
Α. Καμύ, Ο Ξένος
Γ. Βιντάλ, Ιουλιανός
Γ.Γ. Μαρκές, Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας
Γ.Γ. Μαρκές, Εκατό χρόνια μοναξιάς
Γ.Γ. Μαρκές, Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου
Φ. Ροθ, Η συνομωσία εναντίον της Αμερικής
Ο. Παμούκ, Ο Τζεβντέτ μπέη και οι γιοι του
Ι. Γουέλς, Αν σου άρεσε το σχολείο, θα λατρέψεις τη δουλειά
Το ποστ είναι η συμμετοχή του Γιώργου Μπουλακάκη [και φιλοξενούμενου στους
Κυνοκέφαλους] στο δι-ιστολογικό αφιέρωμα με τίτλο “Η ανάγνωση δεν χωράει σε
λίστες”
Συμμετέχουν οι εκλεκτοί συνάδελφοι:
3 σχόλια:
Χαιρόμαστε που σε γνωρίζουμε, Γιώργο! Αν οι έφηβοι σπούδαζαν τη λίστα σου, θα είχαμε σοβαρές ελπίδες σε τούτο τον τόπο.
Έχεις δίκιο για τον Ερωτόκριτο. Παλιά στον τόπο μας τον ήξεραν απ' έξω οι γερόντοι, τώρα εμείς τον μελετάμε. Κι έτσι όμως είναι απόλαυση.
Και νόμιζα μόνο εγώ το έκανα αυτό διαβάζοντας τον Ερωτόκριτο!
Χαρήκαμε για τη γνωριμία Γιώργο :-)
Δημοσίευση σχολίου