η φτώχεια σύντροφε αφ' εαυτής δεν ερμηνεύεται

Σκέψεις σκόρπιες κι αισθήματα ανάμικτα, όταν μας ήθελαν καθηλωμένους ανάμεσα στις προβολές / συνεντεύξεις και τις ρηχόπατες αναλύσεις για τα όσα ακούσαμε την Κυριακή, με το Greek Idol να υπόσχεται διέξοδο στο αδιέξοδο και τα απαραίτητα διαλλείματα με διαφημίσεις της προαναγγελόμενης χαμένης καταναλωτικής ευημερίας.

Βαριά μετράει, βαριά μετράει μα όσο κι αν αναγκεύεται
η φτώχεια σύντροφε αφ' εαυτής δεν ερμηνεύεται.

Τα φράγκα αν και δυσεύρετα είναι γνωστό τοις πάσι
την ευτυχία δεν κάνουν να τους μοιάσει
τέρμα λοιπόν το μάθημα, πηδάω από την έδρα
της πολιτικής οικονομίας εννοείς
φορώ το καπελάκι μου να βγω στην ανηφόρα
να βρω και την αγάπη μου, που περιμένει ώρα.[1]

Εκεί κάπου πληροφορηθήκαμε ότι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί εισέβαλαν χθες στο κτίριο της ΕΡΤ, όπου πραγματοποιούταν η μαγνητοσκόπηση μιας συνέντευξης της Υπουργού Παιδείας.
Νέες σκέψεις σκόρπιες κι αισθήματα ανάμικτα, όταν ακούσαμε το πως έκριναν και ανάλυσαν το γεγονός, αυτοί που όταν ήταν "αλλού" και όχι εκεί που βρίσκονται τώρα, πιθανόν και να υποστήριζαν την όλη πράξη, αλλά και όσους την υποστήριξαν, αλλά προφανώς να ρωτηθούν όλοι τους πόσο ανταμοίβεται η ωριαία αντιμισθία στην εκπαίδευση, το πιθανότερο είναι να μιλήσουν για τη δομική κρίση ή να παραπέμψουν στο παράδειγμα της Αργεντινής.

και μετά;

Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα,
τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή
κι ένας φαλάκρας, απ' έξω και από μέσα χαμογελούσε,
ναι, γιατί να σκοτιστεί.

Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;
τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.

Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω
το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.

Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει
και ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.

Ο πρώτος προβοκάτορας απ' όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου.
άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα. [2]

Μου έχει μείνει και σαν ιδιοτροπία να μαζεύω και να φυλάω που και που και μερικά αποκόμματα από τις εφημερίδες. Αυτή την Κυριακή κράτησα σαν σελιδοδείκτη ανάμεσα στις σελίδες από τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου, ίσως γιατί το βαθύ μπλέ του εξώφυλλου πααρπέμπει και στο αντίστοιχο κόκκινο εξώφυλλο του άλλου, του νεώτερου βιβλίου από τον απόγονό του:

"Η γενιά αυτή, η γενιά μου, που πιο πολύ από οποιαδήποτε άλλη μίλησε για επανάσταση και λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη έκανε επανάσταση, αντί να πρωτοστατεί στη διαιώνιση του σάπιου μοντέλου, που δημιούργησε, θα πρόσφερε υπηρεσία στον τόπο αν συναινούσε να γκρεμιστεί ό,τι διεφθαρμένο και ατελέσφορο οικοδόμησε. Ωστε, τουλάχιστον, να βοηθήσει κάποια επόμενη γενιά να χτίσει."

Λες αυτά να γράφουν και για μας μετά από χρόνια; Πιθανόν. Εξάλλου, εκτός από την Κυριακή των Ευρωεκλογών και άλλες καλοκαιριάτικες Κυριακές

Φέτο στην πλαζ μας πρωτοείδα
όλους μας με τα κινητά
κι αυτήν τη ροζ, σομόν σελίδα
στα στήθη μας τα τριχωτά.[3]

να αναφωνούν:

Σ' ευχαριστώ, ω εταιρία,
εν αφθονία μου παρέχεις
στέγη, τροφή και προστασία
Σ' ευχαριστώ, ω εταιρία [4]

Και τώρα, όλοι αυτοί, όπως και οι παραπάνω, μας καλούν να βγούμε σε δρόμους και πλατείες, αλλά είναι άγνωστοι από τις ουρές στον ΟΑΕΔ για να θεωρήσουν την κάρτα τους και στις άλλες ουρές για τις προσφορές των σούπερ μάρκετ.

Έρχεστε κατά πάνω μου
μιλώντας σαν τρελοί
τ' αυτιά μου κλείνω
κι αφήνω μια φωνή.

Σημαία από νάιλον
υψώνουμε σημαία πλαστική
ο κόσμος δεν έχει τίποτε να χάσει
και τίποτε να βρει. [5]

αλλά έστω κι έτσι σε ποια πλατεία να τους βρεις; να σταθείς σε μια; να τις γυρίσεις όλες;


[1], [2] Ρεζέρβα 1979
[3] Ο χρονοποιός 1999
[4],[5] Ο μπάλλος 1971