την άλλη Κυριακή

Σύντομη και βιαστική τούτη η επίσημη προεκλογική περίοδος με γυαλιστερά πολιτικά μηνύματα, προσεχτικά σχεδιασμένα και κανονισμένα για να χωρέσουν μέσα στον ορισμένο τηλεοπτικό χρόνο, σε ένα τηλεοπτικό δελτίο, στους ατέρμονους δίλεπτης διάρκειας μονολόγους έκαστος στις εκπομπές ενημέρωσης. Η πολιτική (με Θεό ή χωρίς θεό, ο καθείς, ας επιλέγει ακόμη ελεύθερα), Μεσσίες και το σωτηριολογικό μήνυμα για ευσεβείς και ασεβείς, ιερατεία κατακεραυνόνωντας με αυστηρό και πύρινο λόγο ή παραινώντας με μειλίχια χαμόγελα και λόγια παραμένει κυρίαρχη. Κάποιοι περιμένουν την άλλη Κυριακή να επέλθει η Δευτέρα Μεταπολίτευση, κι άλλοι να ξεκινήσει ή να συνεχιστεί η επίγεια χιλιετής βασιλεία. Κι είναι και άλλοι που περιμένουν τον μέλλοντα παράδεισο που όλο έρχεται, αλλά ακόμη δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσει η κατασκευή του. Μερικά συνθήματα συνεχίζουν να επιβιώνουν, ως συλλογή απολιθώματων ή σαν πλαστικά τριαντάφυλλα σε βάζο κρυστάλλινο στο επτασφράγγιστο σαλόνι που ανοίγει μόνο για τις επίσημες επισκέψεις, μαζί με φωτογραφίες σεβάσμιων πατριαρχών σε χρυσοποίκιλτες κορνίζες.

Στη δίχρωμη μακρά διάρκεια του πολιτικού παρελθόντος οι εκλογικές αναμετρήσεις είναι πιθανόν για τον καθένα να κατέχουν στον καθένα μια διαφορετική θέση στην μνήμη του σε αντίθεση με τους πρωταγωνιστές τους. Ίσως για κάποιους και να μην κατέχουν πια καμιά θέση έχοντας απωθηθεί ενοχικά βαθιά μέσα στο μυαλό. Είναι και αυτοί που λένε «αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, τότε θα ήταν παράνομες», αλλά αυτό μπορεί πολύ ωραία να στέκει σαν υπεκφυγή πάνω σε κάποιους τοίχους για να δικαιολογούνται οι διάφοροι κυρ-Παντελήδες.

Αυτή φορά και πέρα από τα όποια διλήμματα, υπαρκτά κι ανύπαρκτα, αυτά που προβάλλουν και τα άλλα που αφήνουν να υπονοούνται, θα πρέπει ο καθένας να επιλέξει ανάμεσα στα δυο:
τον σεβασμό στο κέρδος ή στον άνθρωπο,
που σημαίνει με άλλα λόγια,
ολοκληρωτισμός ή δημοκρατία.