Ποτέ στ’ αλήθεια δεν το ’μαθα
τι είναι τα ποιήματα.
Είναι πληγώματα
είν’ ομοιώματα
φενάκη
φρεναπάτη;
Φρενάρισμα ίσως;
ταραχώδη κύματα;
τι είναι τα ποιήματα;
Είν’ εκδορές απλά γδαρσίματα;
είναι σκαψίματα;
Είναι ιώδιο; Είναι φάρμακα;
είναι γάζες επίδεσμοι
παρηγόρια ή διαλείμματα;
Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα.
Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.
Με το ποίημα αυτό του Ν. Καρούζου ας θυμηθούμε πως σήμερα είναι η μέρα που γιορτάζουν όλοι αυτοί κι όλες αυτές που γράφουν, διαβάζουν και μιλούν με ποιήματα.
Το αφιερώνω στον Τσαλαπετεινό ως μια υπέρβαση της χοϊκότητας, [ξέρει αυτός...].
τι είναι τα ποιήματα.
Είναι πληγώματα
είν’ ομοιώματα
φενάκη
φρεναπάτη;
Φρενάρισμα ίσως;
ταραχώδη κύματα;
τι είναι τα ποιήματα;
Είν’ εκδορές απλά γδαρσίματα;
είναι σκαψίματα;
Είναι ιώδιο; Είναι φάρμακα;
είναι γάζες επίδεσμοι
παρηγόρια ή διαλείμματα;
Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα.
Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Διερώτηση για να μην κάθομαι άεργος
(από τη συλλογή Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας, Θεσσαλονίκη, Εγνατία, 1979)
Με το ποίημα αυτό του Ν. Καρούζου ας θυμηθούμε πως σήμερα είναι η μέρα που γιορτάζουν όλοι αυτοί κι όλες αυτές που γράφουν, διαβάζουν και μιλούν με ποιήματα.
Το αφιερώνω στον Τσαλαπετεινό ως μια υπέρβαση της χοϊκότητας, [ξέρει αυτός...].
8 σχόλια:
Πολύ καλή επιλογή :)
Λίγος Καρούζος ακόμα χωράει εδώ;
Γυρίζει μόνος
στα χείλη του παντάνασσα σιωπή
συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του.
Ωχρός
με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος
νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός
έλληνας.
Πάντα ο δρόμος μέσ' στα μάτια του
κ' η λάμψη απ' τη φωτιά
που καταλύει
τη νύχτα.
Γυρίζει μόνος
στα χέρια του κλαδί από ελιά
γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά
αισθάνεται
πως όλα χάθηκαν.
Mην του μιλάτε είναι άνεργος
τα χέρια στις τσέπες του
σαν δυο χειροβομβίδες.
Mην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες.
Άνθη της λεμονιάς
λουλούδια του ανέμου
στεφάνωσέ τον Άνοιξη
τον κλώθει ο θάνατος.
Μετά τη "Νάρκη του άλγους" που άκουσα χθες από τον Κατσαμάκη, κόντεψα να ξεχάσω την υπέρβαση της χοϊκότητας.
Σε ευχαριστώ φίλε μου!
Ρενάτα,
όπως λέει κι ο Σαχτούρης "πάντα θά 'χουμε ανάγκη από ουρανό".
Σε ευχαριστώ!
Silent,
εδώ χωρά όσος Καρούζος θες!
Τσαλαπετεινέ,
μπράβο και από 'δω για την πρωτοβουλία σου!
[Ο Γιώργος πρότεινε κάτι, αλλά πως έγινε και μπήκε τίτλος από τον Δύτη, αυτό προκαλεί άλλα άλγεα...]
"Ἡ ποίηση
(Πρόλογος)
Δὲ μπορῶ νὰ βρῶ πιά, τί θέλει νὰ πεῖ ποίηση. Μοῦ διαφεύγει. Τὸ ἤξερα, ἀλλὰ τώρα μοῦ διαφεύγει. Ἂν κάποιος μοῦ ρωτήσει αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ ντροπιαστῶ. Γιατὶ ἐξακολουθῶ νὰ εἶμαι ἐνδόμυχα βέβαιος πὼς ἡ ποίηση εἶναι μιὰ οὐσία, ἀπαράλλαχτα ὅπως καὶ ἡ ζωή. Καὶ κρύβω, κρύβομαι, κάτι κρύβω, ἀπὸ κάποιον κρύβομαι. Σὰ ν᾿ ἀρχίζω νὰ γίνομαι τρελός, καὶ νὰ ντρέπομαι.
Ἀλλὰ ἡ ποίηση; Κάποιος θὰ σταθεῖ ἱκανὸς νὰ πεῖ στοὺς ἄλλους, ὄχι σ᾿ ἐμένα ποὺ ἂν καὶ τὸ ξέρω φεύγω, τί εἶναι ποίηση!" Γ.Σαραντάρης
Το ξέχασα χτες.
Ρενάτα,
και χτες και σήμερα και κάθε μέρα είναι ευπρόσδεκτο!
Δημοσίευση σχολίου