Ακούγαμε ο Βαρδάρης, το Βαρδάρι. Επισήμως πλατεία Μεταξά. Το βαφτίσανε έτσι προς τιμήν του δικτάτορα. Ο κόσμος δεν θυμάμαι να το έλεγε έτσι ποτέ. Ποτέ. Μόνο οι εισπρακτοραίοι. Γιατί αυτή ήταν η εντολή απ' το σταθμαρχείο. "Τέρμα" φώναζαν, "πλατεία Μεταξά". Και τους στραβοκοίταζαν μερικοί. Ο κόσμος, όταν τον έχουνε κάτω απ' την εξουσία τους, μπορεί να μη μιλάει, γιατί τους φοβάται, αλλά μόλις φύγουνε από τη μέση, τους ξεχνάει, τους σβήνει. τους διαγράφει, δε θέλει ν' ακούει γιαυτούς. Ούτε πλατεία Μεταξά λένε την πλατεία του Βαρδάρη -όλοι πάμε στον Βαρδάρη λένε- ούτε εκείνα τα αποβράσματα που καθαρίσανε τον Λαμπράκη τα έδωσε κανένας αξία και υπόληψη. Ο Κοτζαμάνης, λένε, ο τρικυκλάς, ψόφησε ολομόναχος, κανείς δεν του 'δωσε ένα ποτήρι νερό απ' τη γειτονιά του, τα ίδια και ο Φον Γιοσμάς, ο γερμανοτσολιάς, τα ίδια και ο Εμμανουηλίδης. Τον Τίγρη, που ήτανε παλικάρι και σάλταρε πάνω στο τρίκυκλο κι έγινε η αιτία να τους ζαμακώσουνε τους φονιάδες, εκείνον όλη η Θεσσαλονίκη τον αγαπούσε και τον σεβόταν.
Θα 'θελα πολύ να ήταν απλά ένα απόσπασμα, μαστορεμένο,καλοστημένο, μια παρέκβαση, μια σύνδεση με τα προηγούμενα και μια διάβαση για τα επόμενα. Όλα τα υπόλοιπα να τα άφηνα στη θεωρία της λογοτεχνίας και τις άλλες θεωρίες να τα δουλέψουν, να το αξιολογήσουν. Γράφουμε όμως με όσα έχουμε ζήσει, ό,τι κι αν είναι αυτό που γράφουμε. Διαβάζουμε, όμως, με ακριβώς αυτό που ζούμε τώρα.
Θα 'θελα πολύ περισσότερο να μη βρω κάποια ομοιότητα με τα σημερινά.
Θα 'θελα να 'ταν λίγοι οι "εισπρακτοραίοι" ή και να μην υπήρχαν. Αλλά, αφού υπάρχουν, να βρούμε μόνοι μας ονομασίες για τα πράγματα, τις πλατείες, τους δρόμους, ξανά από την αρχή, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Αλλιώς να κατεβούμε από τα λεωφορεία και να πάμε με τα πόδια.
Αξία και υπόληψη; Σχετική λένε η ηθική, απόλυτη η οικονομία.
Έτσι, όμως λένε πάντα οι τρικυκλάδες.
Θωμάς Κοροβίνης, Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, Άγρα 2011
Θα 'θελα πολύ να ήταν απλά ένα απόσπασμα, μαστορεμένο,καλοστημένο, μια παρέκβαση, μια σύνδεση με τα προηγούμενα και μια διάβαση για τα επόμενα. Όλα τα υπόλοιπα να τα άφηνα στη θεωρία της λογοτεχνίας και τις άλλες θεωρίες να τα δουλέψουν, να το αξιολογήσουν. Γράφουμε όμως με όσα έχουμε ζήσει, ό,τι κι αν είναι αυτό που γράφουμε. Διαβάζουμε, όμως, με ακριβώς αυτό που ζούμε τώρα.
Θα 'θελα πολύ περισσότερο να μη βρω κάποια ομοιότητα με τα σημερινά.
Θα 'θελα να 'ταν λίγοι οι "εισπρακτοραίοι" ή και να μην υπήρχαν. Αλλά, αφού υπάρχουν, να βρούμε μόνοι μας ονομασίες για τα πράγματα, τις πλατείες, τους δρόμους, ξανά από την αρχή, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Αλλιώς να κατεβούμε από τα λεωφορεία και να πάμε με τα πόδια.
Αξία και υπόληψη; Σχετική λένε η ηθική, απόλυτη η οικονομία.
Έτσι, όμως λένε πάντα οι τρικυκλάδες.
7 σχόλια:
Χα! πινγκ-πονγκ παίζουμε βλέπω.
Το θυμάσαι το σπίτι του Τίγρη, στην Ευαγγελίστρια;
Και τον Τίγρη!
Ο Τζορτζ Οργουελ έγραφε τον Οκτώβριο του 1941: «Να δουλέψουμε για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας στην οποία η δημόσια αρετή θα ήταν εκ νέου εφικτή. Αυτό θα ήταν θεμελιώδες πολιτικό καθήκον». Η δημόσια αρετή είναι η εντιμότητα, το ήθος και η ευθύτητα που απορρέουν απο την ανιδιοτελή αφοσίωση στο κοινό καλό. Αποτελεί επομένως το αναγκαίο οξυγόνο χωρίς το οποίο μια δημοκρατία δεν μπορεί να αναπνεύσει. Οταν απουσιάζει η δημόσια αρετή, κυριαρχεί παντού ο νόμος του συμφέροντος και οι δημοκρατικοί θεσμοί ασφυκτιούν και πνίγονται πιεζόμενοι από τη σύγκρουση των αντίπαλων εγωισμών. Η παγκόμια επικράτηση της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων, η πλανητική διάδοση ενός ολοκληρωτικού καπιταλισμού σαρώνει σήμερα όλα τα ηθικά, πνευματικά και ανθρωπολογικά προσκόμματα στην αναντίρρητη και απόλυτη εξουσία της οικονομίας. Σαρώνει επομένως και τα τελευταία υπολείμματα δημόσιας αρετής, προκειμένου να αναγορεύσει το εγωιστικό συμφέρον και τον ιδιοτελή υπολογισμό σε μοναδική κινητήρια δύναμη των ανθρώπινων συμπεριφορών.
Η ολική επικράτηση του οικονομικού φιλελευθερισμού συνοδεύονται από τη διάδοση της μορφής του απολύτως «ορθολογικού» ανθρώπου, δηλαδή του εγωιστή που υποκινείται από έναν και μόνον υπολογισμό: το ατομικό του συμφέρον.
Η παραδοσιακή ηθική φιλοσοφία έθετε το ζήτημα του καλού και του κακού και προσδιόριζε ένα σύνολο αξιών (λ.χ. η ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η δικαιοσύνη, η ισότητα, η αλληλεγγύη, η αφοσίωση σε ένα έργο ή έναν σκοπό κ.ο.κ.), που λειτουργούσαν και ως κίνητρα για την ανθρώπινη δράση. Η πολιτική οικονομία έρχεται να εκθρονίσει την ηθική φιλοσοφία και να τοποθετήσει στο βάθρο των αξιών το δέλεαρ του κέρδους.''
.................................
Ο Ανταμ Σμιθ, στο περίφημο έργο του «Ο πλούτος των εθνών» (1776), έγραψε τη φράση: «Δεν περιμένουμε το φαγητό μας να προέλθει από την καλοσύνη του χασάπη, του ζυθοποιού ή του φούρναρη, αλλά από τη μέριμνα που αυτοί οι ίδιοι επιδεικνύουν για το προσωπικό τους συμφέρον. Δεν απευθυνόμαστε στην ανθρωπιά τους αλλά στον εγωισμό τους και ποτέ δεν τους μιλάμε για τις δικές μας ανάγκες αλλά για τα δικά τους οφέλη».
Δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να κάνουμε το καλό, μας λέει ο Σμιθ. Αρκεί να αφήσουμε το καλό να αναδυθεί μέσα από την ιδιοτέλεια. Η ατομική πλεονεξία αναγορεύεται έτσι σε πρωταρχικό συντελεστή της κοινωνικής ευημερίας και ο εγωισμός σε ύψιστη αρετή.
................................
Ισως ειπα πολλα και κουρασα.....μα η ΘΕΩΡΙΑ του ΠΑΤΕΡΑ του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ειναι οσο ποτε αλλωτε ΠΑΡΟΥΣΑ , εκει στηριχθηκαν οι ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ της ΣΧΟΛΗΣ του ΣΙΚΑΓΟΥ.
Οπως και ναχει εμεις οι παλιοι Θεσ/νικεις επιμενουμε να λεμε την Πλατεια 'ΒΑΡΔΑΡΗ' εστω κι αν σημερα την αποκαλλουν προσβαλοντας το νοημα ΠΛ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!!!! Επιμενουμε να ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ!!!
Δε μου λες μικρε;; Γνωρισες και τον ΤΙΓΡΗ;;;;
Ισως
Τασούλα,
δε μας κούρασες με τα παραθέματα. Χρειαζούμενα είναι πάντα.
Από την έχει ενδιαφέρον πως για αυτή την πλατεία δε στέριωσε ούτε το άλλο όνομα. Θέλει κι αυτό κάποτε την εξήγησή του.
Ο Τίγρης έμενε απέναντι από ένα φιλικό σπίτι. Σεμνός και λιγομίλητος. Αν δε σου έλεγαν ποιος είναι ούτε που θα το μάθαινες ποτέ. Πάντως στην όψη όνομα και πράμα!
Γρηγορη, τις απογευματινες ωρες στο πατρικο μου,ιδιαιτερα τον χειμωνα διπλα στη σομπα μαζευοταν ολη η γυναικογειτονια, τοτε ακουγα να διακομωδουν τις καταστασεις και την υποχρεωτικη στολη που τους ειχε αναγκασει να φορουν στο σχολειο ο ΜΕΤΑΞΑΣ!!!ειναι μια καποια απαντηση, μια αλλη το ισχυρο συνδικαλιστικο κινημα των ΚΑΠΝΕΡΓΑΤΩΝ με τα εργοστασια στην οδο Λαγκαδα καθετος στην ΠΛΑΤΕΙΑ .....και κατι ακομη...η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΣΤΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ΗΤΑΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ!!!!
Είναι τόσο μεγάλη η ομοιότητα των σημερινών με τα αλλοτινά, που από ένα σημείο και μετά δεν τολμάμε ούτε να το ομολογήσουμε στον εαυτό μας, πόσω μάλλον να το πούμε δημόσια, φωναχτά.
Ο γύρος του θανάτου ξεκίνησε και πάλι...
Ναι, Φώτη, μόνο που αυτή τη φορά δε πρόκειται να προσφέρει διασκέδαση.
Δημοσίευση σχολίου