Μην ανησυχείτε σύντροφοι

Σε προηγούμενη επίσκεψη μας, η γιαγιά θυμήθηκε πώς στα νεανικά της χρόνια, μέσα της δεκαετίας του ’50 δηλαδή, έκανε διαλέξεις αθεϊσμού για τους συχωριανούς της στη Βιχλιαέβκα.

Η Βιχλιαέβκα, αρκούντως απομονωμένη, είχε μια παλιά ξύλινη εκκλησία που κάηκε από κεραυνό στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Πιθανά πως κάποιος επίτηδες έκοψε το καλώδιο του αλεξικέραυνου. Είχε και ιερέα επίσης· παρόλα τα κηρύγματα αθεϊσμού, η γιαγιά είχε βαφτίσει στα κρυφά και τα δυο παιδιά της. Ήταν βέβαια επικίνδυνο, ιδιαίτερα καθώς ο άντρας της ήταν μέλος του κόμματος και αν γινόταν αντιληπτές οι βαφτίσεις θα είχε σοβαρούς μπελάδες.

(...)

Οι άνθρωποι στα χωριά, ειδικά οι παλιοί, είχαν τη δική τους σοφία, όπως σε όλα τα μέρη του κόσμου· ανεξάρτητα αν σήμερα πολλή από αυτή έχει πια χαθεί εξαιτίας της σοβιετικής διακυβέρνησης και του αλκοόλ.

Όταν πέθανε ο Στάλιν, στη Βιχλιαέβκα εστάλησαν οδηγίες για εκδηλώσσεις πένθους και τα σχετικά. Έτσι ο επικεφαλής του αγροτικού συνεταιρισμού, τοπικός άνθρωπος του κόμματος βεβαίως, μάζεψε τους χωριανούς στο «σπίτι του πολιτισμού» να τους ενημερώσει σχετικά.

Βλέποντας ότι δημιουργήθηκε η σχετική ανησυχία, έκλεισε το λόγο του λέγοντας:

«Μην ανησυχείτε σύντροφοι. Ο Λένιν πέθανε, και ζήσαμε. Τώρα που πέθανε ο Στάλιν, πάλι θα ζήσουμε.»

Olya Gluschenko και Κωστής Δρυγιανάκης

Η γιαγιά σήμερα.

Ευχαριστώ τους καλούς φίλους, Olya και Κωστή. που μοιράστηκαν μαζί μου τις εντυπώσεις τους από το ταξίδι τους στο Βόρονεζ φέτος τον Ιούνη.