Οι Κυνοκέφαλοι ζουν ακόμη. Περιπλανιούνται στις παραθαλάσσιες λεωφόρους των σώψυχων κειμένων ανάμεσα σε χειρόγραφα, κώδικες και τις κιτρινισμένες σελίδες λευκών κάποτε σημειωματαρίων και σε γραμμές ασπρόμαυρων σχεδίων.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2016
(1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2014
(12)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2013
(14)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (1)
-
►
2012
(17)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2011
(33)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (3)
-
►
2010
(48)
- ► Δεκεμβρίου (7)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2009
(53)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (5)
-
►
2008
(28)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
Περιδιαβαίνοντας και σταματώντας
- # ΚΥΝΟΚΕΦΑΛΟΙ και ΑΛΛΟΙ
- # οι αυθεντικοί Κυνοκέφαλοι
- 'alios
- EX LIBRIS
- Fairuz
- Herr K.
- Mahmoud Darwish
- NATPRESH, η ανεξάρτητη εφημερίδα των Πομάκων
- Und ich dachte immer
- death to the world
- Άρωμα Ασίας
- Αποικία Ορεινών Μανιταριών
- Αρσένιος Μέσκος
- Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις...
- Ημερολόγιο
- Ιδιωτική Οδός
- Ιστολογιακόν σημειωματάριον φιλαλήθους
- Μάνος Χατζιδάκις
- Μικρά Δοκίμια
- Μικρός Απόπλους
- Νίκος Διακογιάννης Τέρα Άμου
- Νεκτάριος
- Νόστος
- Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα
- Ορθόδοξος κόσμος
- Πόντος και Αριστερά
- Σημειωματάριο
- Στον ίσκιο του Ήσκιου
- Σύνδεση με Κάιρο
- Το Μανιτάρι του Βουνού
- Το παιδί της πλατείας
- Τρελογιάννης
- Τσουκνίδα
- Υπέρβαση
- Χριστιανισμός
- ο δύτης των νιπτήρων
- π. Λίβυος
- το ιστολόγιο του Ρογήρου
- أوقيانوسُ قطرةٍ Σταγόνας Ωκεανός
- قبسٌ من نور Φως από το φως
2 σχόλια:
Μου θύμισες το άλλο -επίκαιρο, φευ- αριστούργημα:
Δος μοι τούτον τον ξένον,τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον, όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.
Δος μοι τούτον τον ξένον, ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη.
Δος μοι τούτον τον ξένον,ον η μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα: Ω Υιέ και Θεέ μου, ει και τα σπλάχνα τριτρώσκομαι
Π΄ντα επίκαιρο!
Άλλα και οι μεν, και οι δεν, και οι αλλά, με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα;
Δημοσίευση σχολίου