Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

το είναι, αιώνιο και θνητό με κεφαλαίο ή μικρό έψιλον δεν παίζει ρόλο.

Είναι μάλλον δύσκολο -ίσως και να πρέπει η σιωπή- το να μιλήσεις για το πως εκφράζει κάποιος την θέση του στον κόσμο που τον περιβάλλει και τον υπερβάλλει. Ίσως μέσα από τις οπτικές του άλλου ανανοηματοδοτείς και τη δική σου θέαση, σαν καλειδοσκόπιο ή σαν τηλεσκόπιο προς το είναι, θνητό και αιώνιο, με κεφαλαίο ή μικρό έψιλον δεν παίζει ρόλο.


ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ Χ


Είμαι συγκινημένος απόψε.


Ο οξύς συνειρμός τέχνης απαιτητικής και κάπως άχαρης
για την ώρα διστάζει.
Έλα-
μπορούμε, αν θες,
να περπατήσουμε μαζί αίθουσες μουσείων
ερωτευμένων με τα ίδια τους τ' αγάλματα
να διαγνώσουμε την αιχμηρή αμφιβολία του χεριού
κάτω απ' το ποτισμένο ύφασμα. το μάρμαρο
την άγρια προετοιμασία της επιφάνειας για ζωγραφική.
Μπορούμε, αν βέβαια το θελήσεις,
να φτιάξουμε μια μουσική.
Θα 'ναι πολύτιμη κι ανέμελη
θα εξελίσσεται κάπως αργά
αλλά στους ίδιους πάντα αξιόπιστους τετράγωνους χρόνους.
Έλα.
Μη μου το αρνηθείς.
Άλλωστε τι θα κοστίσει.
Φέρε μαζί αυτή τη στιγμή κι αυτή τη σελίδα.
Αυτή τη στιγμή
εδώ
πάνω σ' αυτή τη σελίδα
-μόνη περιουσία μου-
ακύρωσέ τα
αφού, απόψε,
πιστός στην αρετή των δακρύων
σε εποχή κυνικών εκμυστηρεύσεων
μπορώ
επάξιος και λαμπερός
γιαυτή τη μόνη φορά,
να σε υπερασπιστώ.

Δήμητρα Κωτούλα

Εκδόσεις Νεφέλη, 2004

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΔΙΑΒΑΤΕΣ

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ!

Συνολικές προβολές σελίδας

FeedBurner FeedCount