Πληθαίνουν οι απόψεις και οι αναλύσεις για τις εκλογές, αφού όλοι [όπως κάθε φορά τα τελευταία χρόνια] είναι νικητές και προσμετρούν τα κέρδη και πως θα τα αυξήσουν στο μέλλον.
Μερικοί στέκονται προβληματισμένοι στην αποχή [λες και η αποχή στις Ευρωεκλογές τον περσινό Ιούνη 2009 δεν μετατράπηκε μετά από λίγους μήνες, τον Οκτώβρη, σε συμμετοχή]. Άλλοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν τα λευκά και τα άκυρα [523.131 συνολικά τα μέτρησαν κι αυτά], αλλά ποτέ δε μαθαίνουμε τι έγραφαν επάνω τα άκυρα, ούτε και αν οι άκυροι με τους λευκούς θέλουν να καταμετρούνται μαζί [και μετά να μην προσμετρούνται, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα].Όμως, κανείς δεν προβαίνει σε σύγκριση των αποτελεσμάτων ανάμεσα στις περιφερειακές και τις δημοτικές. Έπειτα πως μιλούν για "άνοδο" στις μεν, όταν επικρατεί το βάλτωμα και μερικές φορές η απόλυτη καταβαράθρωση στις άλλες.
Αυτός είναι και ο επαναπροσδιορισμός, μνημονιακός και αντιμνημονιακός, της έννοιας του ενεργού πολίτη, των τοπικών κοινωνιών, ένα νούμερο και ένα άθροισμα. Ένα απλό νούμερο και τίποτε άλλο.
Όλα αυτά θυμίζουν εκείνον τον Κουρδουκέφαλο, που
"ἦταν χαλκιᾶς μ᾿ ἕνα χοντρὸ ὁλοστρόγγυλο κεφάλι, σὰν τὶς πέτρινες μπάλες τῶν παλιῶν κανονιῶν· μὲ μία κοιλιὰ παιδιὰ ποὺ τ᾿ ἀνάθρεφε μισόγυμνα μέσα στὸ χαλκιάδικό του πίσω ἀπὸ τὸ φυσερὸ καὶ τὰ κάρβουνα. Ἔλεγαν μάλιστα γι᾿ αὐτὸν ὅτι ἐπειδὴ χρωστοῦσε, γιὰ νὰ μὴν τοῦ πάρουν τὸ μόνο χτῆμα ποὺ εἶχε, τὸ μαγαζί του, κάθε μήνα τοῦ ἄλλαζε τὴν πρόσοψη ἀφοῦ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ μεταφέρῃ ὅπως τὸ φοῦρνο του ὁ Ναστραδὶν Χότζας. Πότε ἄνοιγε πόρτα στὸ δρόμο· πότε τὴν ἔκλεινε καὶ τὴν ἄνοιγε στὸ πίσω μέρος· πότε ἄφηνε παράθυρο· πότε ἔκλεινε καὶ τὸ παράθυρο καὶ ἄνοιγε φανέστρα στὴ στέγη.
Καὶ αὐτὸ ἔλεγαν τὸ ἔκανε γιὰ νὰ μὴν εἶν᾿ ποτὲ σύμφωνο μὲ κεῖνο ποὺ εἶχε ὑποθηκέψει. Ἀλήθεια ψέματα δὲν ξέρω νὰ τὸ βεβαιώσω."
Όταν τελειώσει και ο δεύτερος γύρος των εκλογών, όταν θα σταματήσουν οι αναλύσεις Δευτέρα βράδυ την ώρα που θα προβάλλεται "το Νησί", την άλλη μέρα ας έχουμε το θάρρος να δούμε ποιοι είναι δίπλα μας σαν απλά νούμερα, ποιοι ακυρώνουν την παρουσία τους και πως την ακυρώνουμε κι εμείς με την λευκή αδιαφορία μας.
Σε κάθε πόλη και χωριό υπάρχουν και πάντα υπήρχαν "Άγιοι Παντελεήμονες", δεν είναι κάτι που τώρα εμφανίστηκε. Μόνο που παλιά ήταν ο κουφός, ο τυφλός, ο κουτσός, ο ζητιάνος, ο "αγαθός" και ο "τρελός", ο γύφτος, που έδωσαν τη θέση τους σε άλλους με άλλο χρώμα και που πιστεύουν σε άλλο Θεό. Πάντα τους κοιτούσαμε με απέχθεια, πάντα μας ενοχλούσαν, ποτέ δεν τους θέλαμε δίπλα μας και πάντα ζητούσαμε την αναβάθμιση και την ανάπλαση, δηλαδή να τους διώξουμε με "πολιτισμένο" τρόπο. Αφού τα καταφέραμε μια χαρά με 'κείνους, συνέχεια έχουν τώρα οι άλλοι. [Αρκεί να τους βρίσκουμε όλους αυτούς, όταν έχουμε ανάγκη να μας κάνουν βαριές και δύσκολες δουλειές, παλιά με ένα κατοστάρικο και σήμερα με δέκα ευρώ και τσιμουδιά].
Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη, ωραίο σύνθημα, αλλά για να μη μείνει σύνθημα και σβήσει όπως τόσα άλλα,
ας σκεφτούμε πως ο άνθρωπος θα μπει πάνω από τα νούμερα, τα ποσοστά και ποια είναι η θέση του καθένα μας σε αυτό το σύστημα πολιτικών εξισώσεων,
αλλιώς την επόμενη φορά θα θέλουμε δήμαρχο και περιφερειάρχη για να μας καθαρίζει και να απομακρύνει τους ανθρώπους σκουπίδια σε νέου τύπου ΧΥΤΑ. Εμείς θα αποτελούμε απλά το βιοκαύσιμο με τη συνείδηση ήσυχη, ότι δε ρυπαίνουμε το περιβάλλον.
7 σχόλια:
Καλησπέρα.
Το πήρα και το ανέβασα. Φαντάζομαι να το επιτρέπεις
Καλησπέρα, leo!
Φυσικά και ευχαριστώ για τη φιλοξενία σου!
καλησπέρα, Γρηγόρη μου. ¨Ειναι πράγματι το ίδιο έργο σε επανάληψη αυτό που ζήσαμε πριν λίγες μέρες. Με εκνεύρισε το γεγονός ότι μόνη έγνοια πολιτικών και δημοσιογράφων ήταν τα μηνύματα που αφορούσαν στη δυναμική των κομμάτων, τη στιγμή που ο λαός αυτός δεν αντέχει άλλο αυτήν την παγιωμένη πολιτική της κοροϊδίας. Τι κι αν ήρθαν εκλογές; Τικι αν έρθουν σύντομα οι επομ ενες; Πού πάει αυτό το πλοίο που λέγεται Ελλάδα; Να το λέμε πατρίδα ή δεν κάνει;
Νίκο,
προσπάθησαν να αποδείξουν ότι υπάρχει "δυναμική" και να κατασκευάσουν ένα "μήνυμα" που θα χαϊδεύει τα αυτιά.
Σε μας απομένει, αν θα είμαστε ποίμνιό τους...
Δεν συμφωνώ ότι η αποχή του Ιουνίου έγινε συμμετοχή τον Οκτώβριο. Νομίζω ότι είχαμε ανάσχεση της ογκούμενης αποχής. Έχει αλλάξει πλέον η στρατηγική και οι αναλύσεις των κομμάτων -των μεγάλων τουλάχιστον: Δεν νοιάζονται πλέον να πείσουν περισσότερους ψηφοφόρους, ενδιαφέρονται να νικήσουν τον αντίπαλο. Ή να χάσουν λιγότερο από κείνον.
Ο Άγιος Παντελέημονας είναι αρκετά περίπλοκος σαν φαινόμενο - δεν έχει να κάνει μόνο με τις σκοτεινές πλευρές της κοινωνίας μας ή του εαυτού μας. Έχεις βέβαια δίκιο, ότι περιθώρια και περιθωριοποιημένοι πάντα υπήρχαν. Ελπίζω να βρεθεί η ψυχραιμία να αναλυθεί το φαινόμενο από πολλές πλευρές και να υπάρξει η βούληση να δωθούν λύσεις. Αν και εν μεσω κρίσης όλα πλέον φαντάζουν πολυτέλειες. Και πιο πολύ η ανθρώπινη ζωή.
Φώτη,
τον Οκτώβρη κανείς δε στάθηκε στο θέμα της αποχής [φυσικά και υπήρχε] και το βασικότερο ποιοι λόγοι και ποιοι τρόποι [αυτό είναι κατά τη γνώμη μου και το πιο ενδιαφέρον να αναλυθεί] οδήγησαν στην ανάσχεσή της.
Όσο αφορά τον Άγιο Παντελεήμονα [της Αθήνας και όλων των πόλεων σε μικρότερη ή μεγαλύτερη αναλογία] δε νομίζω ότι υπάρχει θέληση να αναλυθεί το φαινόμενο μέσα από μια συνολική θεώρηση και να αναδειχθούν οι πραγματικές οικονομικές διαστάσεις και που αποσκοπούν όλα αυτά μελλοντικά [αλλαγές στη χρήση και αξία της αστικής γης/αστικού περιβάλλοντος] . Σκέψου επιπλέον αναπλάσεις και λύσεις τύπου Ψυρρή, Πλάκας ή και Λαδάδικων [ως γενικά παραδείγματα]: η ζωή είναι πιο υποφερτή τώρα;
Σίγουρα μέσα σε αυτό το πλαίσιο η ανθρώπινη υπόσταση λογίζεται μόνο ως καταναλωτική μονάδα.
Φυσικά και δεν στάθηκε κανένας στην αποχή του Οκτωβρίου, γιατί τότε οι πανηγυρικές ιαχές αναγκαστικά θα χαμήλωναν. Εγώ θα πρόσθετα και κάτι άλλο: Ότι η ερμηνεία της αποχής του Ιουνίου ήταν ή ολότελα λαθεμένη ή εσκεμμένα παραπλανητική -αυτό όμως είναι άλλο ζήτημα.
Στον Άγιο Παντελέημονα δουλεύουν κάποιοι φίλοι μου κι ακούω τις εμπειρίες τους εδώ και πολλά χρόνια. Νομίζω ότι μια καλή αρχή θα ήταν οι ιθύνοντες -οι όποιοι- να πάνε και να συζητήσουν με τους κατοίκους. Όχι να τους πουν τι είναι σωστό και τι λάθος, αλλά να κουβεντιάσουν μαζί τους. Το λέω αυτό, γιατί μια μεγάλη μερίδα των κατοίκων συμμετείχε -στην αρχή τουλάχιστον- σε μια προσπάθεια να στρέψει το βλέμμα της πολιτείας, του Δήμου στο πρόβλημά τους.
Δημοσίευση σχολίου