κι επειδή θέλουν να βαδίζουμε κάπως έτσι
και να είμαστε πάντα έτσι, στο άλφα να ξεκινούμε και να μην προχωράμε πέρα από το βήτα
ίσως και γιατί αυτό το μέλλον μας ετοιμάζουν
ας τους χαλάσουμε τα όνειρα την Κυριακή,
όχι μόνο αυτήν,
αλλά και κάθε Κυριακή από τις πολλές που μας χρωστούν.
Πολύ περισσότερο γιατί κανείς δε τολμά να πεί ότι η κάθε πόλη μας, έγινε όπως η
Αθήνα
Πολιτεία γυμνή, πρωινό με τις άδειες καρέκλες
δεν είναι δω τόπος να μείνουμε
εδώ δεν έχει δρόμους δεν έχει μάτια
μέσα σ’ ερειπωμένα παράθυρα
μια μυρωδιά γκαζιού και κίτρινης λαδομπογιάς
Συλλογή: Δύσκολος θάνατος (1954)
Πηγή: συγκεντρωτική έκδοση Ο δύσκολος θάνατος (Αθήνα, εκδ. Νεφέλη, 1985)
3 σχόλια:
ΝΑσαι καλά που μας θύμησες τον Ποιητή
Μα πως να χαλάσεις μια Κυριακή; Με τι σφυριά να την συνθλίψεις; Έχουμε χέρια;
Δευτέρα πρωί κι αισθάνομαι σαν να φωνάζω μπροστά σε κουφούς.
Θέλει πολλή προσπάθεια για να χαλάσουμε την σούπα που μας ετοιμάζουν...
leo,
καταρχήν σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου!
Νομίζω πως θα χαλάσουμε το "Κυριακάτικο όνειρο", όταν ξεκινήσουμε να λέμε Καλημέρα στον διπλανό μας κι αρχίσουμε κάθε Σάββατο να μαζευόμαστε στα πάρκα, στις πλατείες, στα σπίτια μας να τρώμε και να τραγουδάμε ως τα ξημερώματα και να ξαναγινόμαστε παρέες. Τότε και ίσως να γίνει κάτι... γιατί καμιά φορά τα "σφυριά" είναι μάλλον πολιτική virtual reality.
Φώτη,
θέλει, θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια, αλλά πάνω απ' όλα πρέπει να αρνηθούμε τα "στεγαστικά δάνεια", παλιά και νέα, που θα προσφέρονται απλόχερα από αύριο Τρίτη.
Δημοσίευση σχολίου