Επίλογος
Κι όχι αυταπάτες προπαντός.
Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις σα δυό θαμπούς
προβολείς μες στην ομίχλη
Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν
με τη μοναδική λέξη: ζω.
«Γιατί» όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος,
«κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες
κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα.»
Έστω.
Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου.
Κρίνε για να κριθείς.
Μανώλης Αναγνωστάκης
και η Νέα Ιστορία τώρα αρχίζει να γράφεται...
3 σχόλια:
Με λύπη μου ενημερώνομαι κάθε τόσο για όσα τερατώδη αυτές οι δυο γαϊδούρες (και λίγα λέω) του υπουργείου Παιδείας - Μπίντελμπεργκ. Κρίμα και πάλι κρίμα. Ένας λαός πο υ ύμνησε και έχυσε το άιμα του για την ελευθερία να έχει πουλημένους πολιτικούς. Πάει κι ο ήλιος, πάει και η Αμοργός..." ή "πάει το ήθος πάει και ο σεβασμός"... Θλίβομαι, Γρηγόρη μου...
Αποσπασματικό έφθασε το μήνυμα και δε βγάζει νόημα. ΞΑΝΑ!
Με λύπη μου ενημερώνομαι κάθε τόσο για όσα τερατώδη αυτές οι δυο γαϊδούρες (και λίγα λέω) του υπουργείου Παιδείας - Μπίντελμπεργκ έχουν σκοπό να φέρουν εις περας και μάλιστα το γρηγορότερο δυνατό. Κρίμα και πάλι κρίμα. Ένας λαός που ύμνησε και έχυσε το αίμα του για την ελευθερία να έχει πουλημένους πολιτικούς. Πάει κι ο ήλιος, πάει και η Αμοργός..." ή "πάει το ήθος πάει και ο σεβασμός προς τον Άνθρωπο, το δικαίωμα να είναι ελεύθερος"... Θλίβομαι, Γρηγόρη μου...
Πάντως, Νίκο, δεν κινδυνεύεις να σε στείλουν με μετάθεση στα δυσπρόσιτα για τους χαρακτηρισμούς... [αστειεύομαι φυσικά].
Όπως έλεγε λοιπόν πριν κάποια χρόνια το προλογικό σημείωμα στο βιβλίο της Ζωρζ Σαρρή "Οι νικητές": « Για να μη διαβάσει κι η δική σας γενιά μέλι γάλα, την τρομερή ιστορική Μνήμη του ΜΕΛΙΓΑΛΑ, για να αναρωτηθείτε πώς φτάσαμε στον Εμφύλιο, πώς έγινε κι οι αληθινοί ήρωες ονομάστηκαν προδότες, ενώ αληθινοί προδότες πήραν μετάλλια, θέσεις και εξουσία…».
Φαντάζομαι ότι γιαυτό γίνονται και όλα αυτά τα καινά, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος τέτοιων παραναγνώσεων και όλα να κυλούν μέλι-γάλα...
Δημοσίευση σχολίου