Τα παράνομα ταξίδια είναι η μόνη πατρίδα των προσφύγων

Όταν γίνεται πόλεμος σε μια χώρα, ή όταν η φτώχεια
γίνεται ανυπόφορη, ή όταν για διαφόρους λογούς κινδυ-
νεύει η ζωή, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια των ανθρώ-
πων στη χωρά καταγωγή τους, τότε αναγκαστικά γίνονται
πρόσφυγες. Τότε είναι η στιγμή που παίρνουν την πιο δύ-
σκολη απόφαση της ζωής τους, διότι πρέπει να αφήσουν
τα πάντα πίσω τους και να φύγουν. Να φύγουν για κάπου
που υπάρχει ασφάλεια και μπορούν να ζήσουν με δι-
καιώματα σαν άνθρωποι, κάπου που η διαφορετικότητά
τους και η ελευθερία τους γίνεται σεβαστή. Αυτή είναι η
μονή επιλογή τους και, από την άλλη, η μονή ελπίδα που
έχουν οι πρόσφυγες, χωρίς όμως να ξέρουν τα προβλή-
ματα και τον κίνδυνο που θα συναντήσουν στη διάρκεια
το ταξιδιού. Φεύγοντας και αναζητώντας μια καλύτερη
και ασφαλή ζωή αρκετοί πεθαίνουν στο δρόμο. Πολλοί
φτάνουν κάπου. Μερικοί ευχαριστημένοι από την από-
φαση που πήραν. Πολλοί όχι.
Τα τελευταία χρονιά η Ευρώπη είναι ο φανταστικός
παράδεισος των προσφυγών. Οι πρόσφυγες, κάθε ηλι-
κίας παιδιά, γυναίκες και άνδρες από διαφορετικές χώ-
ρες, προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο και αντιμετωπί-
ζουν κάθε κίνδυνο για να φτάσουν στην Ευρώπη. Στην
Ευρώπη, όμως, θεωρούνται ως οι νέοι εχθροί για την
ασφάλεια, οικονομία και κοινωνία της Ευρώπης. Από τη
στιγμή που περνάνε οι πρόσφυγες από τα σύνορα της
Ευρώπης και μπαίνουν σε μια από της Ευρωπαϊκές χώ-
ρες, το πρώτο πράγμα που τους περιμένει είναι τα κρα-
τητήρια και οι φυλακές. Κρατούνται σε αυτούς τους χώ-
ρους κράτησης κάτω από τις πιο άθλιες συνθήκες για
τρεις μήνες. Κάποιοι από αυτούς χωρίς να τους δοθεί η
δυνατότητα να υποβάλλουν αίτηση πολιτικού ασύλου
απελαύνονται πίσω στην Τουρκία, κάποιοι άλλοι για να
μπορέσουν να κάνουν την αίτηση ασύλου πρέπει να
έχουν τεράστια υπομονή, περιμένοντας χρόνια για να
τους απαντήσουν αν τους αναγνωρίζουν ως πρόσφυγες.
Σύμφωνα με τους Ευρωπαϊκούς νόμους όταν ένας πρό-
σφυγας μπαίνει για πρώτη φορά σε μια ευρωπαϊκή χώ-
ρα, η χώρα αυτή έχει την ευθύνη για την ασφάλεια και
την προστασία του και την υποχρέωση να του δώσει τη
δυνατότητα να κάνει αίτηση ασύλου. Αλλά η εφαρμογή
των νόμων σε διαφορετικές Ευρωπαϊκές χώρες, όχι μόνο
δεν εξασφαλίζει τη ζωή και το δικαίωμα στην ελευθερία
των προσφύγων, όχι μόνο δεν έχουν τη δυνατότητα να
κάνουν αίτηση ασύλου και να αναγνωριστούν ως πρό-
σφυγες, αλλά και τους αναγκάζουν να ταξιδεύουν συνε-
χώς από τη μια χώρα στην άλλη. Οι φυλακές στην Γερμά-
νια και στην Ιρλανδία, τα κέντρα προσωρινής παραμονής
και βοηθείας στην Ιταλία, οι ζώνες αναμονής στην Γαλλία,
τα κλειστά κέντρα για αιτούντες στο Βέλγιο, οι φυλακές
και τα κρατητήρια στην Ελλάδα και πολλοί άλλοι τέτοιοι
χώροι σε όλη την Ευρώπη και σε κάθε μια από της ευρω-
παϊκές χώρες, χρησιμοποιούνται για την κράτηση των
προσφυγών και επιβεβαιώνουν την απάνθρωπη μεταχεί-
ριση των προσφύγων στην Ευρώπη.
Εμείς όλοι οι πρόσφυγες που ζούμε στην Ελλάδα, μα-
ζί με τους άλλους πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο, φωνά-
ζουμε και διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, και ακόμη μια
φορά εναντιωνόμαστε με την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε.

Για εμάς τους πρόσφυγες
μια νόμιμη και ασφαλής ζωή δεν
είναι όνειρο, είναι ανάγκη. Θέ-
λουμε προστασία και υποστήριξη
στην κοινωνική, οικονομική και
πολιτική μας ζωή, και όχι φυλα-
κές, κρατητήρια και ξυλοδαρ-
μούς. Το άσυλο για κάθε πρό-
σφυγα είναι δικαίωμα όχι παρα-
χώρηση. Να σταματήσουν οι απε-
λάσεις και να κλείσουν τα κρατη-
τήρια για τους πρόσφυγες.

Νασίμ Μοχαμμάντι -
Αφγανός πρόσφυγας

προέλευση: Περιοδικό Διαβατήριο, τ. 5, Μάιος - Ιούνιος 2008

http://diavatirio.net/diavat/e107_files/downloads/diavatirio5.pdf