Φέτος, ποιος ξέρει

Φέτος, ποιος ξέρει, αν θα φοβόταν περισσότερο // αυτός, που φοβήθηκε τους ανθρώπους περισσότερο 'κείνη τη χρονιά  // το '83 // τότε που ίσως και να μην ήξεραν τον Αναγνωστάκη // ούτε σαν όνομα, ούτε σαν ποιητή // ίσως και πιο μετά να τον αγνοούσαν // με τους ποιητές γιατί ν' ασχοληθεί κανείς - κι αυτόν και άλλους- κέρδος δεν πρόκειται να έχει // ώσπου έγινε κι αυτός μια εύκολη κι ανέξοδη απαγγελία // σε επετείους και γιορτές // από τους Λαυρέντηδες // - γιατί οι Λαυρέντηδες κι οι Παντελήδες δεν έλειψαν ποτέ // ακάθεκτοι συνέχισαν πάντα να κοιτούν πίσω από μαύρα γυαλιά // καθισμένοι σε βαθιές πολυθρόνες αναπαυτικές // πάντα υπεροπτικά τους άλλους από κάτω // και τώρα όλο και πιο πολύ // που Σάββατο με Σάββατο // παρακολουθούν δημοσκοπήσεις ιδρωμένες // μέρα με τη μέρα // αλλάξαν τις εφημερίδες που αφήνουν πάνω στο γραφείο // πάντα διπλωμένες // πίνοντας καφέ συζητούν // πως πάλι με χρόνους και καιρούς πάλι δικά τους θα 'ναι // και ώρα την ώρα περνούν μπροστά σε καινούριες αστραφτερές συσκευές πλυντηρίων // βρίσκουν πως είναι έξυπνο να ζαλίζεται ο κόσμος // μπροστά στις χιλιάδες στροφές // τα δραστικά αφρίζοντα απορρυπαντικά // με συνθετικές αύρες θαλάσσης // ώσπου ξεχνά καμιά φορά και τι έχει βάλει μέσα // σημασία έχει να ' ναι καινούρια και γυαλιστερή η συσκευή // να είναι ενεργειακή και να δουλεύει αυτόματα // αυτές είναι απόψεις // οφείλουμε να τις σεβόμαστε // και να αγαπούμε τον κύκλο // πάνω από όλα τα σχήματα τα γεωμετρικά // και τα πολιτικά


έγινε ο φόβος συνήθεια πια // κι η ζωή μας δορυφόρος σε ομόκεντρους κύκλους //  και 'συ // ακόμα να βαδίσεις στον ίσιο δρόμο._

ο Αρχάγγελος της πύλης του Πολυτεχνείου