Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

μια κατεδάφιση

Σήμερα γκρέμισαν στην απέναντι πλευρά του δρόμου μας ένα σπίτι. Ένα μικρό σπίτι με αυλή, από αυτά που χτίστηκαν στην πόλη μας μετά τους σεισμούς του '50. Ήταν από τα λίγα που είχαν μείνει ανάμεσα σε πολυκατοικίες και τριώροφα. 

Χτες είχαν βάλει την κόκκινη ταινία μπροστά του και την προειδοποίηση: "ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ 19-1-2012".
Πολλές φορές άφηνα το αυτοκίνητο μπροστά στην είσοδό του. Καιρό τώρα δεν κατοικούταν και είχε ένα κόκκινο "ΠΩΛΕΙΤΑΙ" πάνω από την είσοδο. Το σπίτι κλειστό τη μέρα και σκοτεινό τα βράδυα. Συχνά αναρωτιώμουν ποιοι να έμεναν εκεί, κοντά μισό αιώνα τώρα.
Περισσότερες φορές όμως που περνούσα από μπροστά του περπατώντας, το περιεργαζόμουν με την ησυχία μου, γιατί παρά την ερημιά του, ήταν περιποιημένο. Ίσως κάποιοι να νόμιζαν πως μπορεί να ήμουν και υποψήφιος αγοραστής. Εκείνο όμως που παρατηρούσα ήταν το γιασεμί στην αυλή που επέμενε να σκαρφαλώνει τη σιδερένια σκάλα της κουζίνας και να καβαλάει τον μαντρότοιχο από τον ακάλυπτο της διπλανής οικοδομής. Άλλες φορές προσπαθούσα να φανταστώ πως θα ήταν με ανοιχτά παραθυρόφυλλα. Αν και όλα αυτά τα σπίτια χτίστηκαν με το ίδιο σχέδιο, ένας διάδρομος και δυο δωμάτια, πολύ θα ήθελα να μπω και κάποια μέρα μέσα.

Στις εφτά το πρωί ακούστηκαν οι πρώτοι θόρυβοι. Ήρθε το μηχάνημα και άρχισε η κατεδάφιση.
Στην αρχή τα κεραμίδια. Μια σκόνη από βαθύ κόκκινο ψημένο χώμα. Ανατριχιαστικός ο θόρυβος,όπως οι τοίχοι αντιστέκονταν. Σε λίγο η μικρή αυλή δεν υπήρχε πια. Ούτε και το σπιτάκι, ούτε και οι πρώτοι του ιδιοκτήτες. Ένας σωρός από χαλάσματα. Δυο φορτηγά σε δέκα δρομολόγια, αγκομαχώντας μετέφεραν τα μπάζα. Ανάμεσα στα μπάζα οι χαρές, ελπίδες, αγωνίες, λύπες που χρωμάτισαν τους τοίχους του, οι μικρές ιστορίες που φώτισαν τα παράθυρά του και άνθισαν στην αυλή του.

Οι μικρές ανώνυμες ιστορίες ίσα που γέμισαν μερικές καρότσες. 


18 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλησπερα, Γρηγορη.
Οταν περνω απο τις περιοχες αυτες της Πολης σου, νιωθω μια ανθρωπια, νιωθω να μου μιλουν οι ανθρωποι που μαζευοταν τις ζεστες νυχτες του καλοκαιριου .....απο τις λιγες περιοχες στην Ελλαδα που σε μια μεγαλη πολη συναντας ακομη αυτες τις κατοικιες.
Αφηγουνται απο μονες τους οσα δεν μπορει να γραψει η πενα.....

δύτης των νιπτήρων είπε...

Προχτές, να ξέρεις, σκεφτόμουν τη σόμπα στην Πατρόκλου και τα υγρά από το κρύο σκεπάσματα.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Με κατεδάφιση ξεκινάς τη χρονιά γρηγόρη. Κατεδαφίσανε φαντάζομαι και το γιασεμί. Τα γιασεμιά γκρεμίζονται αθόρυβα.

Τσαλαπετεινός είπε...

Πέρα από τους ήχους και τη σκόνη της κατεδάφισης που δεν κρατάνε πολύ -μια άντε δυο μέρες- έχεις να αντιμετωπίσεις το κενό που αφήνει πίσω του το σπίτι που γκρεμίστηκε.

Νίκος Διακογιάννης είπε...

Κάποτε ήταν η αντιπαροχή που κατέστρεψε την αισθητική των μεγάλων πόλεων. Σήμερα τι;

Μ' αρέσουν τα παλιά σπίτια. ΄¨Οχι απλώς σαν φόντα ρομαντικώνπεριπάτων μα μπορώ καιν α τα κατοικήσω. Προϋπόθεσηνα βρίσκονται κοντά στη θάλασσα.

καλησπέρα, Γρηγόρη μου!

γρηγόρης στ. είπε...

Τασούλα,
είναι αλήθεια, όσο ακόμη υπάρχουν τέτοια σπίτια, οι νύχτες το χειμώνα θα είναι πιο ζεστές και του καλοκαιριού μυρίπνοες.

γρηγόρης στ. είπε...

Δύτη,
η σόμπα δεν υπάρχει πια, μπήκε καλοριφέρ, αλλά το σπίτι ίδιο, ο κήπος καταπράσινος και φυσικά σε περιμένει!

γρηγόρης στ. είπε...

Γιώργο,
είναι συνήθεια των ανθρώπων τα γιασεμιά να είναι τα πρώτα που γκρεμίζονται πάντα.

γρηγόρης στ. είπε...

Τσαλαπετεινέ,
είπα να τραβήξω κάποια φωτογραφία, αλλά παλιότερα που το έκανα με τα προσφυγικά, βλέπω το κενό να μη κλείνει ποτέ.

γρηγόρης στ. είπε...

Νίκο,
σήμερα είναι η αντιπαροχή της μνήμης και της ταυτότητας. Μερικοί δε θέλουν να λένε πως μεγάλωσαν σε τέτοια σπίτια....

Unknown είπε...

Το τελευταιο που γραφεις, υπηρξε το πρελουδιο της καταστασης που ζουμε,ο ιος της καινοδοξιας διαδοθηκε κατα ρυπας, σε απαιδευτους και αφελεις!!!!

Μαρία Δριμή είπε...

Εύστοχο κείμενο και ο επίλογος μικρό διαμάντι. Πολύ ωραίο ιστολόγιο. Τυχαία (και τυχερή) η έλευσή μου εδώ. Θα τα λέμε, όμως από δω και πέρα.

γρηγόρης στ. είπε...

Καλώς ήρθες, Μαρία,
κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

καλοφόρετα τα καινούρια ρούχα των κυνοκέφαλων γρηγόρη. Καλή εβδομάδα1

γρηγόρης στ. είπε...

Καλή εβδομάδα, Γιώργο!

Theorema είπε...

Ανατριχιαστικός και ο θόρυβος αυτού του ποστ...

Νίκος Διακογιάννης είπε...

Εγώ επιμένω να ζω σε ένα τέτοιο με όσα προβλήματα η γειτνιαση με τη θάλασσα μπορεί να φέρνει. χχεχεεε Προσεχώς ηκατεδάφιση και εκείνου που λέγεται Ελλάδα...

γρηγόρης στ. είπε...

Theorema,
μόνο ευχάριστος δε μπορεί να είναι....

Νίκο,
δε μπορώ να φανταστώ να μένεις στη Νίσυρο σε μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής έκτρωμα!
Όσο για την "άλλη" κατεδάφιση, αυτή ξεκίνησε με το ξερίζωμα των βασιλικών, των τριανταφυλλιών και των γιασεμιών.

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΔΙΑΒΑΤΕΣ

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ!

Συνολικές προβολές σελίδας

FeedBurner FeedCount