Τολμήστε λοιπόν!

Με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε και διαβάσαμε το κείμενο των 32, το γνωστό "Τολμήστε".
Επιτέλους!
Κάποιες και κάποιοι, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, "ως υπεύθυνοι πολίτες" πραγματικά ορθώνουν το ανάστημα σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς και λένε τα πράγματα, όπως είναι και δείχνουν τον δρόμο για το τι πρέπει να γίνει τώρα που
"η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας."
Ελπιδοφόρο μήνυμα ότι "υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους."

Και ειλικρινά είναι συγκινητικό να ξέρει κανείς πως:
"Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών." και να βλέπεις ότι αυτοί οι άνθρωποι δηλώνουν ευθαρσώς ότι "Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών."

Το κείμενο απευθύνεται σε ενήλικες, πολλοί εκ των οποίων πτωχοί τω νεωτερικώ και μετανεωτερικώ πνεύματι για να γίνουν πιο εύληπτα αυτά τα πράγματα, θα μπορούσε ίσως να παρουσιαστεί με κάποια από τις γνωστές και αποτελεσματικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται στην εκπαίδευση ενηλίκων. Κανείς όμως δεν αρνείται και την αξία του παραδείγματος. Είναι και εκείνο το ομηρικό "Αμ΄ έπος αμ΄ έργον" που μας ακολουθεί από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ένα παράδειγμα λοιπόν, θα ήθελαν όλοι οι ενήλικες για να καταλάβουν τι ακριβώς θέλουνε να πούνε και ποιες ιδέες και αντιλήψεις να εκφράσουνε. Θα ήθελαν, επίσης, να μοιραστούν τις εμπειρίες τους για να επιτευχθεί η διάχυση των ιδεών. Είναι σίγουρα λαϊκισμός να πει κάποιος να αποκτήσουν εμπειρία στις χειρωνακτικές εργασίες . Με τα προσόντα που έχουν, ας αναζητήσει ο καθένας τους να απασχοληθεί στην ειδικότητά του και σε αυτό που έχει καταξιωθεί κι έπειτα ας καταθέσει την εμπειρία του.
Για την ειλικρίνεια των λόγων και των προθέσεων.....

Οι επιστήμονες, αυτοί των γραμμάτων, ας παραιτηθούν από τις θέσεις που κατέχουν και ας αρχίσουν να στέλνουν βιογραφικά αναγράφοντας όλα τα προσόντα τους για να βρούνε δουλειά και ας περάσουν από όλες τις προφορικές συνεντεύξεις που θα τους καλέσουν. Ας μην απογοητευτούν, αν απορριφθούν. Κάπου ίσως και να σταθούν τυχεροί, με επιμονή και υπομονή οπλισμένοι, αρκεί να μη ρωτήσουν τίποτε σχετικά με το ωράριο και την αμοιβή. Κι αν σταθούν άτυχοι, ας περάσουν, πάλι για την εμπειρία, από τον πιο κοντινό ΟΑΕΔ για μια εγγραφή στα ταμεία ανεργίας. Σίγουρα ένσημα θα έχουν αρκετά για το επίδομα, γιατί κάποιοι άλλοι δεν έχουν καν τον απαιτούμενο αριθμό. [Θα μπορούσαν να δοκιμάσουν και στον δημόσιο τομέα, αλλά συμβασιούχοι και stage πλέον δεν υπάρχουν, κι όσοι υπάρχουν τελειώνουν....].
Και όσοι δηλώνουν ότι είναι των τεχνών, οι συγγραφείς, ας αναζητήσουν δουλειά σε κανένα μεγαλοβιβλιοπωλείο ή ακόμη και σε εκδοτικό οίκο. Η επαφή με το αναγνωστικό κοινό θα είναι πιο άμεση, όπως και με τους υπαλλήλους σε αυτό το χώρο. Α, και οι μουσικοί....κι αυτοί μπορούνε να αναζητήσουνε εργασία σε κάποιο μουσικό σχήμα ή ακόμη και σε μουσική εταιρεία ή και σε κάποιο σιντάδικο για να αποκτήσουν παρόμοιες εμπειρίες. Για τους ζωγράφους, μάλλον τα πράγματα είναι εκ προοιμίου δύσκολα.

Μετά λοιπόν από αυτές τις εμπειρίες και την επαφή όλους με εμάς που μας νοιάζονται, σίγουρα όλοι θα σκεφτούν "Ας τους ακούσουμε, λοιπόν, πριν είναι αργά".
Αλλιώς, το "Τολμήστε" θα παραμείνει ένα ακόμη αναξιοποίητο κείμενο του νεοελληνικού διαφωτισμού, όπως και τόσα άλλα.