Μνημόνιο και απομνημόνευση

Κάποτε τελειώνει η άδεια αορίστου χρόνου και επιστρέφεις σε άλλες πραγματικότητες, παλιές και γνώριμες, νέες και ενδιαφέρουσες. Ε, όπως και να το κάνεις νοσταλγείς και θυμάσαι, τέτοιες μέρες πως ανοίγαν τα σχολεία και πως αντάμωνες με παλιούς φίλους και συμμαθητές, χαρά όμως που μάλλον κράταγε για λίγο. Καμιά φορά η στεναχώρια ότι τελείωσαν οι διακοπές στο χωριό γινόταν προσμονή για τον Οκτώβρη, όταν όλη η οικογένεια θα ξαναπήγαινε στο χωριό, οι μεγάλοι για να ψηφίσουν για πρόεδρο και τα παιδιά για να χαρούν και να παίξουν.
Οι εποχές όμως αλλάξανε και ενώ την επομένη μετά τον αγιασμό συνήθως ακολουθούσαν κάποιες ώρες στην αυλή του σχολείου με παιχνίδι, το πρόγραμμα να αλλάζει συνεχώς γιατί υπήρχαν "κενά", φέτος ευτυχώς τα σχολεία θα λειτουργήσουν με καθηγητές όλων των ειδικοτήτων που θα καλύψουν τα "καινά".
Και τα βιβλία φέτος έφτασαν στην ώρα τους (ευτυχώς που οι φορτηγατζήδες δεν ξεκινήσανε τις διαμαρτυρίες τους εκείνη την ημέρα του αγιασμού και μπόρεσαν οι μαθητές και οι μαθήτριες να μετακομίσουν τα βιβλία στα σπίτια τους.)

Όλα καλά, αλλά μόνο που περιμένουμε ακόμη κάποια βιβλία Ιστορίας και Αρχαίων Ελληνικών που θα συμπληρώνουν τη διδακτέα ύλη και ειδικά φέτος θα μοιρασθούν και στους ενήλικες, γιατί πλέον είναι και η "δια βίου μάθηση" που πρέπει να προχωρήσει.
Αυτά όμως θα καθυστερήσουν λίγο γιατί προέκυψε ένα σοβαρό θέμα ερμηνείας στο γνωστό χωρίο του Πλούταρχου Βίος Περικλή 13.4 τὸν μὲν γὰρ ἑκατόμπεδον Παρθενῶνα Καλλικράτης εἰργάζετο καὶ Ἰκτῖνο" , όπου τελευταίες έρευνες απέδειξαν ότι ακολουθεί ακόμα ένα "καί", αλλά δεν ξέρουμε ακόμη ποιος ήταν ο τρίτος συνεργάτης. Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν όλα αυτά ως φιλολογικές σχολαστικότητες, αλλά πλέον η απάντηση θα δοθεί στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Καλλικρατικών Σπουδών στις 14 Νοεμβρίου, που θα γίνει γνωστός ο τρίτος συνεργάτης.
Το πρόβλημα όμως είναι, αν ο σημερινός απόγονος του αρχαίου συνεργάτη του Καλλικράτη θα μνημονεύει ή δε θα μνημονεύει το παραπάνω χωρίο. Ευτυχώς υπάρχουν αρκετές προτάσεις με ονόματα για την αποκατάσταση του κειμένου και από αυτούς που είναι υπέρ της μνημόνευσης, κατά ή τους αφήνει αδιάφορους το θέμα της απομνημόνευσης και αυτό είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Το λόγο όμως τον έχουν οι αποκλειστικά οι γηγενείς Αθηναίοι, αφού εκεί θα γίνει το Συνέδριο, και αυτοί θα αποφασίσουν (όπως αποφασίζουν και για όλα τα υπόλοιπα της Αθηναϊκής Μνημονιακής Συμπολιτείας).
Το θέμα όμως της μνημόνευσης έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις και προεκτάσεις, επηρεάζοντας και το μάθημα των Νέων Ελληνικών. Αποφασίστηκε στο πλαίσιο της διαθεματικότητας να συνδυαστεί και με άλλα αντικείμενα και να γίνει μια πιο ουσιαστική προσέγγιση στην ποίηση. Ευτυχείς που θα είναι όσοι πλέον δε θα είναι αναγκασμένοι να μνημονεύουν απο στήθους στίχους  όπως:

"Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη"

[όπου εννοείται ότι θα πρέπει να διαβάσεις Σολωμό και Παπαδιαμάντη και Ελύτη και όλους τους υπόλοιπους.  Ίσως και γιαυτό, αλλά και για κάποιο περίεργο λόγο αποφάσισαν και συμφώνησαν όλοι, και οι υπέρμαχοι και οι αντίθετοι και οι αδιάφοροι με το θέμα της μνημόνευσης, να μην συμπεριλαμβάνονται στα νέα βιβλία. Από την άλλη όμως βρήκαν ευκαιρία και κάποιοι να κάνουν προσιτό τον Παπαδιαμάντη και τους λοιπούς του παραπάνω μνημονίου με άλλους τρόπους. ],
αλλά θα καταλάβουν ότι μια νέα εποχή έρχεται με νέες ανάγκες, νέους προσανατολισμούς και επιτέλους η τεχνική εκπαίδευση καταξιώνεται και μέσα από την ποίηση:


Δεμένος τρυφερός αλλιώτικος
Δεμένος στο κατάρτι μου.
Τόσα νερά στο δωμάτιό μου!

Ας έρθουν οι σύντροφοι
Ας έρθουν οι σειρήνες
Ας έρθει - έστω - ένας υδραυλικός.

Με τόσα πολλά κι ενδιαφέροντα που συναντάς το φετινό φθινόπωρο δεν έχει νόημα να νοσταλγείς και να θυμάσαι τα παλιά. Οι εποχές άλλαξαν και ο χρόνος προχωρά. Τι να πεις μετά για όλους αυτούς που λένε ότι τίποτε δεν προχωρά και σκουριάζουν τα πάντα;  Να αναζητήσουμε πρέπει όλους αυτούς που αλλάξαν τις εποχές γυρνώντας πίσω τα ρολόγια και που χαράζουν το χρόνο σα στρεβλή γραμμή, αλλά θέλουν να τη βλέπουμε ευθεία, γιατί  


Δὲν εἴμαστε ποιητὲς

Σημαίνει ἐγκαταλείπουμε τὸν ἀγῶνα

Παρατᾶμε τὴ χαρὰ στοὺς ἀνίδεους

Τὶς γυναῖκες στὰ φιλιὰ τοῦ ἀνέμου

Καὶ στὴ σκόνη τοῦ καιροῦ

Σημαίνει πὼς φοβόμαστε

Καὶ ἡ ζωή μας ἔγινε ξένη

Ὁ θάνατος βραχνάς.