Τι να τον κάνω τον χρόνo; Σέρνεται μέσα μου ανεκπλήρωτος. Μου δείχνει τα δόντια του. Αναρριχάται στο σώμα μου καθώς περπατώ. Συστρέφεται στο μυαλό μου. Με αποκάνει. Ο χρόνος που έζησα με παραλύει. Με σπρώχνει μπροστά ανήμπορο. Με παρασέρνει και με στριφογυρνά σαν πεσμένο φύλλο. Μπροστά θάνατος. Πίσω πίκρα και νοσταλγία.
Στέφανος Ροζάνης
-Αποσπάσματα ενός μύθου-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου